پـویـان انـصـاری: هم چون شقایق، در میانِ دشتِ خـارِ ...
پـویـان انـصـاری
شاید فصل تابستان برای خیلی ها در جهان، فصل ایده آلی ست/
فصل تابستان، فصل عیش و نوش فصل گردش و تفریح است/
تابستان، فصل مسافرت، فصل شنا، فصل شب زنده داران است/
اما برای هر ایرانی آزادیخواه/
در هرکجا از این کُره خاکی که باشد/
تابستان یادآور هولناک ترین جنایت/
توسط حکومت اسلامی خمینی جلاد است که/
بهترین انسان های سرزمین مان را به خاک و خون کشید.
پـر پـر شدنِ گُـل هـای رنگارنگِ دهه شصت/
یاد آور آن جنایت مهیب است/
این تابستان هم/
درو کردن گـُل هـای رنگـارنگِ سرزمین مان را /
توسط حکومت اهریمنی نازل شده از زمین و آسمان /
در ذهن انسان های آزادیخواه، به تصویر کشید/
فریاد آزادیِ بهترین فرزندان این مرز و بوم در دهه شصت/
توسط شمشیر جلادان حکومت تبهکاران /
به خون کشیده شد.
بار دیگر بیاد آوردیم چطور زندانیان سیاسی دهه شصت/
هم چون شقایق در میان دشتِ خارِ حکومت جلاد جماران/
پـر پـر شدند.
در آن تابستانِ جهنمی/
دو نیرو، در برابر هم صف آرایی کردند/
از یکسو، عاشقان راه آزادی که تنها سلاح شان، پایداری، استقامت و ایمان به آزادی بود/
و از سوی دیگر، جنایتکاران حکومتِ امامِ جمارانِ شمشیر بدست/
فقط بیانِ یک کلمه، می توانست این رو در رویی را بهم بزند و سرِ زندانیان سیاسی،
از زیر یوغ شمشیر حکومت جهل و جنون جمهوری اسلامی/
در امان بماند ولی/
این مبارزان راستین، با هر مرام، مسلک و اندیشه ایی/
چون سرو با قامتی ایستاده/
آرزوی آن کلمه که همانا "تـوبـه" بود/
به دلِ جلادان نظام خون و شمشیر گذاشتند از این رو/
داسِ خونینِ نظام ضد انسانی جمهوری اسلامی/
آنها را که هم چون زیباترین گُلها با رنگ و بوی متفاوت/
در سرزمین سرسبزمان بودند، درو کرد.
بی شک، این فاجعه/
زخمی عظیم و فراموش نشدنی/
بر پیکرِ انسان های آزاده و مبارز بجا گذاشته است که هرگز/
با هیچ دارویی، التیام نمی یابد/
من و تو، مرگ پاکترین عاشقانِ راه آزادی را دیده ایم، خوانده ایم و شنیده ایم/
اما تو مُزدور، گر در خلوتگه تبهکاران بیت رهبری/
خود را به خامی هم بزنی، بدان/
حتی، در کابوس ات، راه فراری نیست/
ولی ما هنوز، در زنده نگه داشتن آن جنایت/
چون، آفتاب آمد دلیل آفتاب/
ایستاده ایم.
پس ای مزدورانِ درون و برون مرز/
و ای جلادان امام ِ جلادتر از جلادان/
که گُلهای سرسبد نسلی مبارز و مقاوم را فقط به جـُرمِ آزادیخواهی/
در دشت خـارِ خود، پـر پـر کرده اید بـدانیـد/
کُشتـار دهه شصت، نه فراموش شدنیست نه بخشودنی.
درود بر تمام ایرانیان آزادیخواه و مبارز که در حد توانایی خود/
به هر وسیله ای که شده، از شعر گرفته تا آواز، قلم، آکسیون و ...
خاطره ی کُشتار دهه شصت را زنده نگه می دارند.
بیاد گـُل های پـر پـر شده همیشه جاودان شهریور دهه شصت،
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر