ر گلوگاهِ من 
درخت سیبی هست
که از آن
مردی را
بر دار کرده‌اند 
اگر دهان می‌گشایم و روی می‌گردانی
بگردان
اما به قِدمَتِ عشق سوگند
که تباهیِ من از مِی و افیون نیست 
اوست که در گلوگاهم آویخته است و
می‌پوسد
آرام آرام «لئوناردو آلیشان»
ترجمه : #احمد_شاملو 
#شاملو#لئوناردو_آلیشان 

L’attentat de Manchester est le résultat des interventions désastreuses de l’Occident

• 30 Mai 2017
 
• MAX BLUMENTHAL

L’attentat suicide odieux commis par Salman Abedi, né britannique, dans un concert d’Arianna à Manchester n’était pas seulement le travail d’un « loser maléfique », comme l’a dit Donald Trump, mais le résultat des politiques interventionnistes qui ont été menées au nom des droits de l’homme et de la « protection des civils ». Grâce aux guerres de changement de régime et à l’armement et à la formation des groupes islamistes, les États-Unis, le Royaume-Uni et la France ont déployé leurs illusions impériales à travers le Moyen-Orient. En Syrie et en Libye, ils ont cultivé la boite de Pétri parfaite pour une insurrection djihadiste, créant ainsi des nihilistes armés comme Abedi, déterminés à rapatrier à domicile les guerres de l’Occident.

Fils d’immigrants anti-Kadhafi au Royaume-Uni, Abedi a grandi dans la communauté d’exilés libyens de Manchester. Un rapport du London Telegraph indique que quelques semaines avant son attaque, il avait voyagé en Libye où les milices Salafi-jihadistes se disputent le contrôle du pays déstabilisé. Abedi aurait également voyagé en Syrie pour rejoindre les rebelles extrémistes qui mènent une insurrection depuis six ans contre le gouvernement du pays, avec des milliards de dollars d’aide des alliés occidentaux et du Golfe. Selon le ministre français de l’Intérieur Gerard Collomb, c’est dans ces zones de conflit qu’Abedi s’est radicalisé.

Le garçon impressionnable de 22 ans est retourné au Royaume-Uni avec suffisamment de formation pour fabriquer une bombe assez sophistiquée qui a massacré 22 spectateurs, dont beaucoup d’enfants. « Il semble probable – possible – qu’il n’ait pas agi seul », a déclaré à la BBC la ministre de l’intérieur britannique, Amber Rudd. Elle a décrit la bombe comme « plus sophistiquée que certaines que nous avons vues auparavant ».

Selon le Telegraph, « Un groupe de dissidents de Kadhafi, membres du Groupe Islamique Combattant en Libye interdit (GICL), habitaient près d’Abedi à Whalley Range ». Parmi eux on trouve Abd al-Baset Azzouz, un expert en bombes qui contrôle une milice affiliée à Al-Qaïda dans l’est de la Libye.

Lorsque l’insurrection contre Kadhafi a commencé en 2011, Ramadan Abedi, le père de Salem, est retourné dans son pays d’origine pour se battre avec le GICL. Il faisait partie du réseau piloté par le MI5 [services de renseignement britanniques – NdT] qui a envoyé des exilés libyens anti-Kadhafi jusqu’aux lignes de front pendant la guerre.

« J’ai été autorisé à aller [en Libye], sans qu’on me pose la moindre question », a déclaré à Middle East Eye un Libyen britannique qui était en résidence surveillée à l’époque pour ses liens avec des groupes extrémistes,

Bien que l’on ignore si Salman Abedi lui-même a été impliqué dans le GICL, les liens du groupe avec les services de renseignements britanniques et américains sont bien établis et remontent à des décennies.

L’affilié d’Al-Qaïda préféré de l’Occident ?

Un ancien officier des services de renseignement britanniques MI5 nommé David Shayler a affirmé que son gouvernement avait financé secrètement le GICL pour mener la tentative d’assassinat ratée de 1996 contre Kadhafi. Deux ans plus tard, la télévision d’État libyenne a présenté des images d’une attaque à la grenade ratée contre Kadhafi et qui, selon elle, avait été menée par un agent britannique. À l’époque, le GICL était un affilié à Al-Qaïda et parmi ses membres on trouvait Anas al-Libi, un lieutenant important d’Oussama ben Laden.

En mars 1998, la Libye de Kadhafi est devenue le premier pays à délivrer un mandat d’arrêt Interpol contre Ben Laden. Le mandat fut soigneusement ignoré par les services de renseignement étasuniens et britanniques, selon le journaliste français Guillaume Dasquié, et Jean-Charles Brisard, conseiller du président français Jacques Chirac. Cinq mois plus tard, Al-Qaïda a frappé les ambassades des Etats-Unis au Kenya et en Tanzanie. (Parmi les participants à l’attaque, Al-Libi et Ali Abdelsoud Mohammed, un espion à la solde du dirigeant d’Al-Qaïda, Ayman al-Zawahiri, qui est entré aux États-Unis avec un visa approuvé par la CIA et qui a réussi à obtenir le grade de caporal à (l’école militaire) John F Kennedy School of Spécial Warfare à Fort Bragg, où il a dérobé les manuels de formation des forces spéciales pour les remettre aux cadres d’Al-Qaïda.)

Même si l’ex-agent Shayler a progressivement dérivé vers le conspirationnisme, un document du MI6 publié en ligne en 2000 confirme ses dires. Selon le Guardian, le document révèle que les renseignements britanniques était au courant d’un complot en 1995 visant à assassiner Kadhafi et composé d’« anciens combattants en Libye qui ont combattu en Afghanistan ». Le chef du GICL, Abdelhakim Belhaj, était parmi eux et avait combattu dans les années 1980 contre le gouvernement afghan soutenu par les soviétique, aux côtés des moudjahidine locaux armés et formés par la CIA. Il transféra ses opérations au Soudan en 1991, la même année que Ben Laden installa un camp à l’extérieur de la capitale soudanaise de Khartoum.

Il a fallu les attentats du 11 septembre et la proclamation de la prétendue « guerre contre le terrorisme » pour faire de Belhaj une cible de l’Occident. Il fut capturé en 2001 par la CIA au Pakistan, où il s’était enfui après avoir combattu aux côtés des talibans afghans et fut extradé vers la Libye deux mois plus tard. Six ans plus tard, il fut libéré de prison grâce à un programme de déradicalisation supervisé par Saif Kadhafi et facilité par des négociations avec le gouvernement du Qatar.

Un câble secret de l’ambassade des États-Unis de 2008 a qualifié le gouvernement de Kadhafi de rempart contre la propagation du militantisme islamiste. « La Libye s’est révélée un partenaire solide dans la guerre contre le terrorisme, et la coopération dans les canaux de liaison est excellente », indique le câble. « Les critiques de Mouammar Kadhafi contre l’Arabie Saoudite pour son soutien à l’extrémisme wahhabite, une source de tension permanente entre les deux pays, reflètent la grande préoccupation libyenne quant à la menace extrémiste. Craignant de voir les combattants revenir d’Afghanistan et d’Irak pour déstabiliser le régime, le [gouvernement de la Libye] a mené des opérations agressives pour perturber les flux de combattants étrangers, y compris par une surveillance plus rigoureuse des points d’entrée aériens / terrestres, et pour contrer l’attrait idéologique de l’islam radical. »

L’auteur de ce câble était le feu agent J. Christopher Stevens.

« Des patriotes libyens qui veulent libérer leur nation »

Lorsque le soulèvement libyen a éclaté en mars 2011, le Qatar et les Émirats arabes unis ont immédiatement envoyé des armes et un soutien logistique à l’opposition armée. La secrétaire d’État Hillary Clinton a vu l’insurrection comme une opportunité pour les Etats-Unis d’affirmer leur influence en plein tumulte du printemps arabe. Elle a préconisé d’armer les rebelles au motif que Washington pourrait « tirer quelques marrons du feu », selon son conseiller du Moyen-Orient, Dennis Ross.

Ignorant les avertissements du commandement suprême de l’OTAN, James Stavridis, sur la présence d’Al-Qaïda au sein de l’opposition, le président Barack Obama a approuvé l’envoi de missiles TOW, de véhicules blindés et de systèmes radar avancés aux insurgés libyens.

Quand elle a appris les avancées rapides des rebelles nouvellement armés, Clinton a déclaré : « C’est bien ! C’est le seule langage que Kadhafi comprend. »

Le président français Nicolas Sarkozy, sujet de l’influence politique qatari et soupçonné de corruption pour le vote sur la Coupe du Monde 2022 de la FIFA, a exhorté ses alliés occidentaux à « demander à nos amis arabes » de distribuer des armes au Conseil national de transition, l’organe officiel de l’opposition libyenne. Quand une livraison française de missiles et de mitrailleuses est arrivée au port de Benghazi, le ministre de la Défense intérimaire du CNT les a remis à Belhaj et au GICL.

Au fur et à mesure que l’insurrection se développait, Belhaj a trouvé un allié puissant en la personne de John McCain, le président républicain du Comité des relations extérieures du Sénat. Après un rendez-vous amical avec Belhaj et ses miliciens à Benghazi le 22 avril 2011, McCain a appelé les « nations responsables » à fournir aux rebelles libyens « renseignements, formation et armes ».

McCain sortit de la réunion rempli d’inspiration. « J’ai rencontré des combattants courageux, et ils ne sont pas al-Qaïda », déclara le sénateur. « Au contraire : ce sont des patriotes libyens qui veulent libérer leur nation. Nous devons les aider, »

« Ils veulent contrôler la Méditerranée et ils vont attaquer l’Europe »

Dans les premiers jours de l’insurrection, le 25 février, Kadhafi a contacté Tony Blair, l’ancien Premier ministre britannique qui avait conclu « l’accord dans le désert » qui a sorti Kadhafi de son isolement politique en 2004.

Ce jour-là, dans une série d’appels téléphoniques désespérés, Kadhafi a averti Blair que son renversement ouvrirait la voie à une prise de pouvoir djihadiste. « Je veux vous dire la vérité », déclara-t-il à Blair. « Ce n’est pas compliqué. La vérité est celle-ci : une organisation, appelée l’organisation Al Qaïda en Afrique du Nord, a crée des cellules dormantes en Afrique du Nord. Ils n’emploient pas de mots arabes, ils emploient des mots islamiques. Les cellules dormantes en Libye sont semblables à celles aux Etats-Unis avant le 11 septembre. »

Kadhafi a ensuite mentionné des rebelles qui avaient été emprisonnés à Guantanamo, dont un qui avait rejoint Al-Qaïda et avait été formé dans un camp dirigé par Ben Laden en Afghanistan. Il parlait d’Abu Sufian Ibrahim Ahmed Hamuda bin Qumu, membre du GICL, qui avait été capturé par les États-Unis au Pakistan grâce à un tuyau des services de renseignement de Kadhafi. Kadhafi s’est plaint que Qumu dirigeait désormais les forces qui cherchaient à le renverser, une affirmation confirmée deux mois plus tard par le New York Times qui qualifia le chef rebelle d’« allié des États-Unis, en quelque sorte ».

L’homme fort libyen avait prédit que si les rebelles le renversaient, ils mettraient en place un état islamique dans le pays, ou ce qu’il appelait un « émirat d’Al-Qaïda ».

Il avait conclu : « Ils veulent contrôler la Méditerranée, puis ils vont attaquer l’Europe ».

Blair balaya les avertissements sinistres de Kadhafi et l’exhorta calmement à renoncer au pouvoir par une « transition pacifique ». Une semaine plus tard, Obama déclara : « Moammar Kadhafi a perdu sa légitimité et doit partir ».

Le fils de Kadhafi, Saif, avait prévenu à l’époque que le renversement du gouvernement libyen conduirait à une crise de réfugiés aux proportions titanesques. «  La Libye peut devenir la Somalie de l’Afrique du Nord, de la Méditerranée », a déclaré en 2011 le plus jeune des Kadhafi. « Vous verrez les pirates en Sicile, en Crète, à Lampedusa [l’île italienne où sont situés des centres de détention des migrants]. Vous verrez des millions d’immigrants clandestins. La terreur sera à vos portes. »

Un état défaillant, avec l’aimable autorisation de l’OTAN

Près de six ans après que Mouammar Kadhafi eut été mortellement sodomisé avec une baïonnette dans les rues de sa ville natale de Syrte par des rebelles soutenus par l’Occident et opérant sous la couverture aérienne de l’OTAN, son cadavre ayant ensuite été abandonné pour pourrir dans une boucherie à Misrata, ses avertissements les plus sombres sont devenus réalité.

La Libye est aujourd’hui un État défaillant, ses finances et ses réserves pétrolières pillées par les puissances étrangères qui ont supervisé la guerre de changement de régime en 2011. Ses rivages constituent un principal point d’embarquement pour les migrants, où les femmes qui fuient les conflits et la misère en Afrique subsaharienne sont battues, violées et affamées dans les « trous dignes de l’enfer », selon l’UNICEF. L’Organisation internationale des Nations Unies pour les migrations a recueilli des témoignages sur les marchés des esclaves en plein air en Libye où les migrants d’Afrique de l’Ouest sont achetés et vendus. La crise des réfugiés a poussé la montée de l’extrême droite en Europe, alimentant la politique démagogique de figures comme Nigel Farage et Marine Le Pen qui s’en prennent aux victimes des interventions catastrophiques de l’Occident.

Alors que Belhaj est apparu comme un acteur clé de la Libye « libre », en dirigeant le Parti islamiste al-Watan et son propre empire médiatique privé avec le soutien du Qatar, la Libye est passée sous le contrôle des chefs de guerre affiliés à des groupes djihadistes comme l’Etat islamique et Ansar al-Sharia, l’affilié d’Al Qaïda qui a participé à l’attaque de 2012 contre le consulat des Etats-Unis à Benghazi. Selon une milice rivale, le jeune frère de Salem Abedi, Hachem, est membre de l’État islamique et a aidé depuis la Libye à planifier l’attaque de Manchester.

Le rapport du Comité des affaires étrangères britannique sur l’intervention libyenne, publié en septembre 2016, a conclu que « les renseignements sur le degré d’implication d’éléments militants islamistes extrémistes dans la rébellion anti-Kadhafi étaient inexacts ».

Ses auteurs ont ajouté : « La possibilité que les groupes extrémistes militants puisse tenter de profiter de la rébellion aurait du être perçue dès le début. Les liens libyens avec des groupes extrémistes militants transnationaux étaient connus avant 2011, car de nombreux Libyens avaient participé à l’insurrection en Irak et en Afghanistan avec Al-Qaïda ».

Questions pendantes

À la suite de l’attentat de Manchester, les citoyens britanniques méritent une nouvelle enquête publique. Les proches de la famille Abedi ont déclaré que, lorsque Salman Abedi exprima publiquement il y a plusieurs années son soutien aux attentats-suicides, des voisins à Manchester ont appelé un numéro de téléphone anti-terroriste. Mais les autorités britanniques n’ont pas réagi.

Les renseignements britanniques ont-ils tenté d’enrôler Abdi comme informateur, comme pour Mohammed Emwazi, le jeune Londonien qu’on a retrouvé en Syrie dans un territoire contrôlé par Daech comme le terrible « décapitateur » connu sous le nom de « Jihadi John » ? Qu’est-ce que le gouvernement britannique connaissait d’Abedi et quand l’a-t-il compris ?

Les démagogues de droite qui répandent leur colère contre les immigrants musulmans et se mobilisent pour des politiques plus restrictives détournent l’attention des véritables coupables. Dans la poursuite de leurs illusions impériales en Libye et au-delà, les dirigeants occidentaux ont cyniquement sacrifié la sécurité de leurs propres citoyens, ouvrant la voie au massacre de Manchester. Les interventionnistes devraient rendre des comptes avant qu’ils ne puissent recommencer.

Max Blumenthal

Traduction « et dire qu’il y en a qui votent encore pour ces gens-là » par VD pour le Grand Soir avec probablement toutes les fautes et coquilles habituelles.

Source: Le Grand Soir

- See more at: http://www.investigaction.net/lattentat-de-manchester-est-le-resultat-des-interventions-desastreuses-de-loccident/#sthash.r5iBiiMG.dpuf

تقاضای کمک مالی احمدی‌نژاد از مردم

بررسی‌ موضوعیِ قرآن
محمدحسین مهرابی

باید توجه داشت که مفسرین و مترجمین قرآن اگر ابهامات یا تناقضاتی در برخی آیات یا چند آیه از یک یا چند سوره در ارتباط با موضوعی خاص مشاهده کنند، به گونه ای تفسیر می‌کنند که انگارالله دقت لازمه را به خرج نداده و تنها ایشان هستند که در رفع ابهام و تناقض برآمده‌اند و این در حالی است که کلام وحی باید آنقدر دقیق و صریح باشد که جای کوچکترین شک و شبهه باقی نگذاشته و نیازی به ابهام زدایی و رفع و رجوع تناقضات از آن توسط ذهن انسانی نباشد.

به دلیل وجود چنین آیاتی است که در نهایت نیز انحصار تفسیر و حتی ترجمه را عده‌ای خاص از دکانداران دین در اختیار می‌گیرند. ایشان در توجیه عمل خود نیز با مغالطه[1] بیان می کنند که همان گونه که کتب ریاضی، فیزیک و شیمی را هر کسی نمی تواند تفسیر کند، بلکه  تنها متخصصین هستند که قادر به این کار بوده و بنا بر مرجعیتشان اجازه ی چنین کاری را می یابند، پس قرآن نیز باید توسط متخصصین تفسیر گردد؛ اما بازهم تاکید می کنم که کلام الله باید در نهایت دقت و روشنی باشد نه اینکه مستلزم برداشتهای متفاوت و بعضاً متضاد باشد.

۱- مسأله‌ی ارث

با بیان این مقدمه، بخش نخست این نوشته را به چند آیه از سوره‌ی نساء اختصاص می دهم:

آیه ی ۱۱: يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلَادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ فَإِنْ كُنَّ نِسَاءً فَوْقَ اثْنَتَيْنِ فَلَهُنَّ ثُلُثَا مَا تَرَكَ وَإِنْ كَانَتْ وَاحِدَةً فَلَهَا النِّصْفُ وَلِأَبَوَيْهِ لِكُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا السُّدُسُ مِمَّا تَرَكَ إِنْ كَانَ لَهُ وَلَدٌ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلَدٌ وَوَرِثَهُ أَبَوَاهُ فَلِأُمِّهِ الثُّلُثُ فَإِنْ كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ فَلِأُمِّهِ السُّدُسُ...

خداوند به شما درباره ی فرزندانتان سفارش می کند: سهم پسر، چون سهم دو دختر است. و اگر[همه ی ورثه] دختر[و] از دو تن بیشتر باشند، سهم آنان دوسوم ماترک است؛ و اگر[دختری که ارث می برد] یکی باشد، نیمی از میراث از آنِ اوست، و برای هریک از پدر و مادر وی[=متوفی] یک ششم از ماترک[مقررشده] است، این در صورتی است که[متوفی] فرزندی داشته باشد، ولی اگر فرزندی نداشته باشد و[تنها] پدر و مادرش از او ارث برند، برای مادرش یک سوم است[و بقیه را پدر می برد]، و اگر برادرانی داشته باشد، مادرش یک ششم می برد... (ترجمه ی فولادوند).

... پسر را برابر بهره دو دختر باشد، و اگر[وارثان، دو دختر یا] بیشتر از دو دختر باشند، سهم آنان دوسوم ترکه است... (ترجمه ی خرمشاهی).

 ادمه مطلب در لینک زیر:

 

بررسی‌ موضوعیِ قرآن (با نگاهی انتقادی)- محمدحسین مهرابی

 

---

[1] از مغالطه 

ی امر نامربوط بهره می گیرند، چرا که ماهیت کتب علمی با قرآن متفاوت است. کتب علمی اساسا نیازی به تفسیر ندارند،  بلکه با تکیه بر شواهد تجربی یا استدلالات صرفا منطقی و ریاضی، از ابهام دوری کرده و در صورت بروز تناقض نیز در متن و محتوایشان تغییرات اساسی داده می شود تا رفع تناقض گردد. به عبارتی، فرضِ بروزِ اشتباه در متون علمی ملحوظ است و همواره قابلیت تصحیح در آنها وجود دارد. درست برخلاف قرآن که کتابی ازلی و ابدی مفروض می شود و بنابراین فتحه یا ضمه ای را تغییردادن یا کلمه ای را عوض و جابه جا کردن یا اضافه کردن و یا انداختن، معادل با امضای حکم مرگ می باشد. اما با این همه، تغییردادن مفهوم یک یا چند آیه برای این مفسرین مجاز به نظرمی رسد. ایشان گاهی از دروازه رد نمی شوند، اما گاهی از سر سوزن نیز می گذرند.  

«آقای خامنه ای از ملت عذرخواهی و استعفا کنید.» هاشم خواستار

«آقای خامنه ای از ملت عذرخواهی و استعفا کنید.» 
هاشم خواستار

آقای خامنه ای اول انقلاب یادتان می آید با طاهر احمدزاده اولین استاندار خراسان ؟
 قبل از انقلاب آقای خامنه ای به همراه طاهر احمد زاده در خانه ی آقای شانه چی بودند که با ورود مسعود احمدزاده از سران چریکهای فدایی خلق بخاطر در نیاوردن کفش از پا برای مدتها و باقی ماندنِ رد پای مسعود بر روی ملحفه، آقای خامنه ای میگوید این رد پنجه ی شیر است که بعد از انقلاب دو فرزند آقای شانه چی توسط حکومت و یکی دیگر از فرزندان طاهر احمد زاده نیز توسط همین حکومت اعدام و خود طاهر احمدزاده بارها حتی در سن 80 سالگی به زندان افتادو بسیار شلاق به کف پاهایش خورده و اکنون در سن 96 سالگی به الزایمر دچار شده است.

در مشهد ناظر یک عده تظاهر کننده بودید که شعار میدادند :حزب فقط حزب الله رهبر فقط روح الله . طاهر احمدزاده به شما میگوید اینها چی میگویند ؟ شما میگویید شعار بدی نمیدهند . طاهر احمدزاده با اعتراض میگوید «شعار خطرناکی است !» آقای خامنه ای تمام فقر و فلاکت و بدبختی ملت ایران از همین شعار شروع شد. آقای خامنه ای، از احزاب و گروه ها و سازمان هاییکه بر علیه رژیم شاه مبارزه میکردند کدامیک تا کنون توانسته اندبه فعالیتشان بصورت قانونی با داشتن دفتر و روزنامه ی حزبی و ... ادامه ی فعالیت بدهند؟

احزاب و سازمان هایی همچون جبهه ی ملی ،حزب توده، نهضت آزادی ایران ،جاما، جنبش مسلمانان مبارز ،حزب ملت ایران ، حزب دموکرات کردستان، حزب کومله، سازمان چریکهای فدایی خلق ،سازمان مجاهدین خلق ایران ،سازمان پیکار در راه ازادی طبقه ی کارگر ، حزب موتلفه ی اسلامی و...؟به غیر از حزب موتلفه که در خط اقای خمینی و شما بود و هست و تا کنون به حیاتش ادامه داده ،بقیه اکثرا سران و اعضایشان اعدام ،تبعید،زندانی و یا از ترس خانه نشین شده اند.(اعضائ موئتلفه بارها در رژیم شاه توبه نامه نوشته که شاه آنها را ببخشد.) چطور محمد رضا شاه و پدرش رضاشاه که تمام مخالفین را سرکوب کردند دیکتاتور هستند و شما و آقای خمینی که تمام مخالفینتان را به شکلی از دور خارج کردید دیکتاتور نیستید؟

اقای خامنه پسردایی همسرم آقای سید مرتضی هاشمی نسب که بگفته ی اقوام در اطلاعات سپاه میباشد مرتب در تلگرام برای اقای رئیسی کاندیدای ریاست جمهوری تبلیغ و در خصوصی تلگرام همسرم نیز این نوع تبلیغات را میگذاشت. به همسرم گفتم نامه ای که قبلا برای اقای خامنه ای نوشته ام برایش بفرست. همسرم چنین کرد و او چنین جوابش را داد:
[با سلام خدمت سرکار خانم صدیقه مالکی فرد
در جواب پیام سراسر مشمئز کننده شما
که گویای هویت ظاهری و باطنی شماست
باید بگویم آقای سید هاشم خواستار مورد رافت نظام اسلامی قرار گرفته و دارد و خودش هم میداند.
او از ابتدای انقلاب اسلامی در چهکند منافق بود و با پیروزی انقلاب مشخص شد . ولی حیف که اطرافیانش نمیدانند.
 و باید بگویم قوه محترم و با قدرت قضائیه جمهوری اسلامی ایران ایشان را عفو داده اند و الا حکم نامبرده معلوم الحال ، معلوم است و کسی که منکر قرآن یا قسمتی از قران باشد مرتد و حکم او نیز مشخص است.
ایشان روزی منکر جن میشود و سوره مبارکه جن را قبول ندارد.
 و به قول خودش در کلاس باصطلاح تفسیر آن مقامِ سابق رژیم شاه مخلوع در خراسان شرکت میکند و در رد قرآن از لسانِ پیامبر جلسه میگیرند.
انشاالله با مرحوم فروهر محشور باشید.
او مثل پشه ای مزاحم کنار درخت جمهوری اسلامی است.
اینهایی که در پیام آن مفلوک آمده اتفاقا و دقیقا و قطعا خودش در خون آنها شریک است .
 قطعا ایشان آرزوی پلیدش را به گور خواهد برد. انشاالله و شما و ما آن روز را خواهیم دید و نظام اسلامی سر جایش مستحکم تر خواهد بود.
مطمئن باشید.
ثانیا ایشان شاید نماینده تعداد انگشت شمار و معدودِ باصطلاح معلم نمک نشناس و خودفروخته و مغرضی باشد.
 و الا قاطبه ی معلمان و عزیزان فرهنگی منجمله برادر خودم که معلم هست از چنین افراد و تفکراتِ امثال ناسیدهاشم خواستار مبری بوده و نفرت دارند .(!!!!)
شما نان و نمک نظام اسلامی را خورده اید و نمک نشناسی میکنید.
اسلام عزیز با ارتداد شما سست نخواهد شد .
خیلی از فرزندان ائمه اطهار و فرزندان پیامبران سلف علیم السلام مثل هاشم خواستار گمراه شده و به اسفل السافلین رفته اند و باید بگویم
ایشان مایه ننگ ایران اسلامی بوده و میباشد و ما از امثال او برائت و بیزاری میجوییم.
معهذا؛
برای شما و ایشان طلب هدایت و غفران الهی را دارم و شما را به رعایت انصاف و توبه واقعی دعوت میکنم .
گرچه میدانم قلبهای شما منکدر است و بقول آیه قران بر قلبهای شما مهر زده شده و قلوب شما قفل شده است.
گر جمله کائنات کافر گردند.
بر دامن کبریا ننشیند گرد.
سایه رهبر عزیزتر از جانم مستدام و عمر بدخواهان معظم الله کوتاه باد .
کوچکترین فدایی نظام اسلامی عزیز
و رهبر عزیزم و ولایت مطلقه فقیه ،
سید مرتضی هاشمی نسب.
 روستای چهکند مود بیرجند خراسان جنوبی

خانم صدیقه مالکی فرد
 لطفا اطلاع رسانی فرمایید

با تشکر ]آقای خامنه ای این نامه از درون سپاه شما و با امضای آقای سید مرتضی هاشمی نسب بیرون آمده.(خاطرات واطلاعاتی که در این نامه از کودکی من ارائه شده باعث حیرت وشگفتی ست!!!)مثلا اینکه در زمان بچگی ام در روستا(درسن 10-12 سالگی)،میگفتم:« من،جن و پری را قبول ندارم و از تاریکی نمی ترسم.»

ایشان ربط داده که بنده سوره ی جن را قبول ندارم.(برای توضیح عرض کنم که ایشان حدودا 40 سال دارند. یعنی هم سن فرزند بزرگم میباشند.) یا تفسیر قبل از انقلاب که اصلا یادم نمی آید. ایشان مرا منافق نامیده در حالیکه اگر به صدر اسلام برگردیم یکی از مشهور ترین افرادِ منافق؛ عبدالله ابن ابی بود که همیشه در دلش آرزوی دوران جاهلیت را داشت. از طرفی آیت الله طالقانی در ابتدای انقلاب، «مستبد» را در یکی از سخنرانی ها تعریف کرده که منافق و آدم مستبد تعریف شده است:
 (منافق،کسی ست که)با وعده ی آب و نان و مسکن و آسایش ، مردم را میفریبد. در سخنرانی ها و شعارها با وعده ی اب و نان توده ها را فریفته ی خود میکند. این انسان برای رسیدن به هدف همه جور وسیله را توجیه میکند، دین را به استخدام می گیرد.شرف و انسانیت را به استخدام خود میگیرد.دروغ میگوید ،فریب میدهد ،خدا را شاهد میگیرد که من دلسوزترین مردم در حق شما ملتم ،ولی روحیه اش لجوجترین و کینه ورزترین مردم است نسبت به خلق .تا وقتی سوار کار نشده وعده میدهد اما همینکه سوار کار شد به هیچ چیز رحم نمیکند.

از دیدگاه بنده به زبان ساده منافق کَس و منافقین کسانی هستند که زبان و عملشان یکی نیست و به قول معروف دو رو هستند.بنده بیش از 45 سال است که فریاد آزادی سر میدهم و مواضعم کاملا شفاف و روشن است. حال چه کس یا کسانی منافق هستند؟در نامه ای که برای شمافرستاده بودم در باره ی مسائل مدیریتی و اجتماعی و اقتصادی کشور از جمله فقر و فلاکت مردم نوشته و هیچگونه اشاره ای به مسائل دینی نکرده بودم چرا که در تخصص بنده نیست و بالعکس نامه ای که از درون سپاه بر علیه بنده بیرون آمده برای اینکه اصل قضیه یعنی ویرانی کشور فراموش شود تمام اتهام های دینی که در قرون وسطی به دگراندیشان میزدند بر علیه من زده شده. فقط یک چیزباقی مانده که به من، همچون قرون وسطا حکم بدهند که باید زنده ، زنده سوزانده شود..!چرا؟ مگر ما انقلاب کردیم که با شعارِاسلام ، اسلام و دشمن ،دشمن (دشمن واهی)گوش جهانیان را کر کنیم ولی یک ملت رابه فقر و ذلت بکشانیم؟

آقای خامنه ای چرا حاضر نیستید قبول کنید که دوران رعب و وحشت سپری شده و دیگر ترس مردم ریخته است؟به قول یکی از دوستان زندان کشیده،دردهه ی شصت هر کس از زندان آزاد میشد سکوت میکرد ولی اکنون زندانی آزادشده،همیشه از خاطرات زندان میگوید و به زندان بودنش افتخار میکند.

خانم فاطمه ی رجبی همسر آقای الهام ،سخنگوی اسبق شورای نگهبان و وزیر دادگستری دولت احمدی نژاد گفته بود که محمود احمدی نژاد معجزه ی هزاره ی سوم است ،بنده شما را نیز معجزه ی هزاره ی سوم میدانم که با این همه ثروت خدادادی موجود در ایران یک ملت را به فقر و فلاکت کشیده اید.

آقای خامنه ای در اوایل انقلاب از دکتر علی امینی از رادیو بی بی سی شنیدم که میگفت عیب شاه این بود که از اطرافیانش نمی پرسید که این ثروت ها را از کجا آورده اند. همین عیب را در شما نیز دیده که به این همه سرمایه های هزار هزار میلیاردی که وابستگان به حکومتِ شما در داخل و خارج ایران ریخت و پاش میکنند کاری ندارید و حتی به حقوق های نجومی مدیران دولتی و سپاهی نیز کاری ندارید.(بعد از افشا گفتید بر رسی شود.) آیا بررسی کرده اید که فرماندهان سپاه شما چقدر ثروت،چند تا زن رسمی،چند تا زن صیغه ای ، و در چه ساختمانهایی زندگی کرده و چه نوع ماشین هایی دارند و فرزندانشان کجا هستند؟

در جنگ 6 روزه ی اعراب و اسرائیل که منجر به شکست اعراب شد یک افسر روس گفته بود :شکم افسران مصری چربی آورده است که منجر به شکست آنها شده است .آیا فکر کرده اید با این شرایط زندگی که سرداران شما دارند (و رئیس جمهور قبلی از آنها با عنوان برادران قاچاقچی نام برده و رئیس جمهور فعلی نیز در رابطه با قاچاق کالا از دست داشتن نیروهای امنیتی در قاچاق نام می برد و یاد آورِ طلحه و زبیر هستند که در جنگ بدر چیزی نداشتند اما بعد ها صاحب هزاران بَرده و کنیز و املاک وروستاهای زیاد شدند ودیگر توان جنگیدن نداشتند)دیگرقادربه جنگیدن نیستند؟

مگر در صدر اسلام حضرت خدیجه با تمام ثروتی که داشت در شعب ابیطالب که مسلمانان در تحریم و محاصره بودند برای رفع گرسنگی سنگ به شکم نمی بست؟ و اگر در تحریم بسر میبریم این زندگی شاهانه که در سران حکومتی وجود دارد چیست؟شما رهبر کشور یعنی کسی که همچون پدر خانواده برای ملت هستید چرا فرزندان خودتان در ثروت های ملی غلط میزنند (به گفته ی آقای نوریزاد آقا مجتبی فرزند شما از شهرام جزایری 800 ملیون تومان گرفته که ارزش آن اکنون بیش از 800 میلیارد میباشد.)و....اما فرزندان ایران درفقر و فحشاء و بیکاری و تورم و اعتیاد و طلاق و کارتن خوابی و حاشیه نشینی و گور خوابی و ... میسوزند و فریاد رسی ندارند؟

کشور ما ایران به رهبری شمااز جهات منفی مثل تورم و فساد اداری و قضایی و نبودِشفافیت اقتصادی و عدم آزادی بیان،مطبوعات و ...از میان 200 کشور جهان،جزء 10 کشورِ آخر می باشد چرا؟
 آقای خامنه ای داستان عُمَر که در جنگ، پارچه ای به غنیمت برده بود که برای هیچکس پیراهن نمیشد اما برای عُمَر پیراهن شده بود را حتما شنیده اید؟ که برای سپاهیانش میخواست سخنرانی کند سپاهیان گفتند به حرف هایت گوش نمیدهیم .عمر گفت چرا؟ سپاهیان گفتند چطور این پارچه برای ما پیراهن نشده اما برای تو با آن قد بلندت پیراهن شده؟ که عمر فرزندش را صدا زد که من سهمم را به پدرم داده ام. عمر رو به سپاهیانش کرد و گفت: خوشحال هستم که اگرکج بروم به راه راست هدایت می شوم.یکی از سپاهیان شمشیرش را کشید که کج بروی با این شمشیر راستت میکنیم!

و باز از فرانسه فعلی بگویم که حزب کمونیست فرانسه اعلام کرد تا 6ماه دیگر بیشتر نمیتواند روزنامه ی ارگان حزبش را منتشر کند و دست راستی ترین حزب به دولت نامه نوشت که برای تداوم دموکراسی فرانسه ،دولت به حزب کمونیست کمک کند تا بتواند روزنامه اش را منتشر کند. اما بر علیه منِ معلمِ باز نشسته که بارها به زندانش انداخته اید از داخل سپاه چگونه نامه ای بیرون می آید که نشان میدهد این دوران به رهبری آقای خمینی و شما همان دوران قرون وسطیِ اروپا برای ما ایرانیان است.

بنده به این نامه افتخار میکنم و هیچگونه تقاضای عفو و بخششی هم نکرده و همبندیهایم شاهد هستند که قاضی ناظر زندان از من خواست تقاضای آزادی مشروط کنم که حق هر زندانی است و حاضر نشدم و بارها مرا به زندان انداخته و کسر حقوق کرده که آخرین دریافتیم با بیش از 30 سال خدمت در سال گذشته برابر حقوق سربازیم در رژیم شاه به دلار بود(!!!)آنوقت متهم به نمک نشناسی و رافت اسلامی شده ام !!!

(در عجب شیر افسر وظیفه بودم که در اردیبهشت 58 با معرفی کمیته به استانداری جهت شهرداری آن شهر معرفی که بخاطر فوت فرزندم به علت پخش اعلامیه در شب های سرد زمستان با بغل بودن فرزند در آن شب های سرد زمستان عجب شیر و گمراه کردن ماموران برونشیت گرفته و فوت نمود و در اثر بیقراری همسرم به بیرجند بر گشتیم.)

آقای خامنه ای آیا قبول داریدکه این نامه نشانه ی آنست که صدای هر مخالفی را به هر شکلی باید خفه کرد؟ از چنین حکومتی که صدای هرمخالفی را با اعدام و زندان و تبعید و ... خفه میکند به غیر از این انتظاری هست که جزء 10 کشور آخر جهان از جهات منفی وسختیِ زندگی شهروندان باشد؟(آقای اسماعیل عبدی همکار فرهنگی و فعال صنفی درسی و دومین روز اعتصاب غذای خود در زندان بسر میبرد.)چطور یک روحانی چنین سنگدل و بیرحم شده که چشمانش را بر روی همه ی مصائب و مشکلات کشور از جمله فقر و فحشاء و بیکاری و.... میبندد و نه تنها به آن اهمیت نداده بلکه به دنبال راه هایی که تمام دنیا برای زدودن از مشکلات رفته اند و موفق شده اند هم نمی رود؟

آقای خامنه ای، قبل از انقلاب تنها در شهرهای بزرگ از جمله تهران یک "شهر نو" (فاحشه خانه)وجود داشت. اکنون در شهرهای بزرگ و کوچک و در هر خیابان یک فاحشه خانه وجود دارد.مشهد هم که برای اعراب حاشیه ی خلیج فارس، همچون تایلند شده است. مسلما وضع موجود که از اهداف انقلاب 57 نبوده ،آیا نتیجه ی سوء مدیریت شما نیست؟

عمق فقر و فحشا را باید از رانندگان تاکسی و سپوران شهرداری و پارکبانها پرسید که چه بلایی بر سر کشور ایران آمده است که در تاریخ سابقه نداشته است که حتی زن های شوهردار هم با اجازه ی شوهرانشان برای کسب درآمد، خود فروشی میکنند.

آقای خامنه ای تعدادی از وزرای دولت سوئد به ایران آمدند و با شما ملاقات کردند در حالیکه در کتاب های درسی خود، شما را دیکتاتور نامیده و در برگشت بخاطر نقض حقوق بشر ،بر علیه شما در سازمان ملل قطعنامه صادر کردند،چه احساسی داشته و دارید از اینکه شمارا مانعِ حقوقِ حقه ی شهروندانتان خطاب میکنند ؟

آقای خامنه ای 80 درصد قدرت در دست شما و 20درصد قدرت متعلق به رئیس جمهور است که تلاش میکنید همین 20درصد قدرت را نیز در اختیار داشته باشید. در همین انتخابات ریاست جمهوری اردیبهشت ماه همه دیدند که روحانیون و احزاب پادگانی همچون سپاه و بسیج با میلیاردها تومان در سطح وسیع برای کاندیدای مورد نظر شما اقای رئیسی تبلیغ میکردندکه مردم از ترس اینکه اعدام کننده ی هزاران زندانی تابستان 67 رئیس جمهور نشود به صحنه آمده و به روحانی رای دادند. 24 میلیون رای به روحانی دادند و 16 میلیون رای نداده اند.این یعنی 40 ملیون با اگاهی، مخالف شما هستند.
 آقای خامنه ای نه تنها مردم ایران بلکه جهانیان نیزفهمیده اند که انتخابات شما آزاد نیست.یک ایرانی و یا خارجی با خواندن تنها یک صفحه میفهمد که چه استبدادی بر ملت ایران حاکم و ملت مجبور است بجای انتخاب بین خوب و خوبتر همیشه انتخاب بین بد و بدتر داشته باشد.آقای خامنه ای در نامه ی بالا آمده که انشاء الله خداوند مرا با داریوش فروهر محشور فرماید. بنده افتخار میکنم که در کنار قبر داریوش فروهر و همسرش که بیرحمانه با 17 ضربه ی کارد به وسیله ی ماموران شما به شهادت رسید دفن و حتی در قیامت با آنها محشور باشم اما وصیت کرده ام که مرا در کنار شهدای قتل عام زندانیان راه آزادیِ تابستان 67 دفن کنند،برای اینکه همچنانکه خیام پیش بینی کرد که قبر من در جایی خواهد بود که همیشه گلباران خواهد بود قبر اعدام شدگان زندانیان تابستان 67 نیز همیشه تا ابد گلباران خواهد بود و از بوی عطر گلهای آنها نسیم رایحه ای به قبر من نیز خواهد رسید.

آقای خامنه ای صدای پاره شدن زنجیر استبداد را با تمام وجود حس میکنم ،قبل و اول انقلاب با آمدن نام آقای خمینی 3 صلوات می فرستادند ،بعد از مدتی امام تنها و بدون صلوات شد و اندکی بعد امام به ایت الله و سپس به آقای خمینی تبدیل شد و اکنون در گفتگوهای معمولی بین مردم خمینی تنها آورده میشود. از این روشنتر دلیلی وجود دارد؟ آیا تا ابد میشود یک ملت را در اسارت و زنجیر نگه داشت؟
 آقای خامنه ای لیس لل انسان الی ما سعی(نیست برای انسان مگر کار و تلاش)پیامبر هم کار میکرده ،امام علی (ع) هم چه قنات ها که با دست خود دایر نکرد. ولی متاسفانه بر خلاف تمام کشورهای دموکراتیک و آزاد شما یک حکومت بسیار حجیمی درست کرده اید. اگر الفبای مدیریت را میدانستید رعایت میکردید که یک حکومت هرچه کوچکتر ،کارایی اش بیشتر و فسادش کمتر وبا حداقل آسیب های اجتماعی است.

اما در حکومت شماست که "پدیده ی آقازاده ها" بوجود آمده که منجر به فقر و فلاکت ملت شده ، یعنی آقایانِ بر مسند قدرت، ملت را چپاول و فرزندانشان تحت نام آقازاده ،سرمایه های ملی را انگل وار در کشور و خارج از کشور حرام میکنند. جز تاسف برای این پدیده ی مفت خوری و انگلی که در کشورهای دموکراتیک حتی یک مورد آن وجود ندارد چه میشود گفت؟آقای خامنه ای امیر کبیر تنها 3 سال و 3ماه صدر اعظم شاه مستبد یعنی ناصرالدین شاه بود و مصدق 2 سال و 5ماه نخست وزیر بود و در این مدت کوتاه کارهای بیادماندنی بسیار کردند اما شما در این 38 سال و اندی که از جمهوری اسلامی میگذرد 28 سال رهبر یعنی نفر اول کشور و8 سال نیز نفر دوم کشور بوده اید و در این مدت روز بروز بر فقر و فلاکت کشور افزوده شده، بهتر است که استعفا و از ملت عذرخواهی کنید. اگر استعفاء نکنید با تداوم این وضع ،کشور را به سمت انقلاب و حرکت های تند اجتماعی می برید.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 «سید هاشم خواستار؛نماینده ی معلمان ایران» گر ما زسر بریده میترسیدیم در محفل عاشقان نمیرقصیدیم

نامه سرگشادهعبدالرضا داوری از نزدیکان احمدی‌نژاد به ابراهیم رئیسی در ارتباط با «اعدامهای تابستان ۱۳۶۷»

نامه سرگشادهعبدالرضا داوری از نزدیکان احمدی‌نژاد به ابراهیم رئیسی در ارتباط با «اعدامهای تابستان ۱۳۶۷» 

 

بسمه تعالی
حجت الاسلام جناب آقای سیدابراهیم رییسی
تولیت محترم آستان قدس رضوی

باسلام

احتراما آقای حسین شریعتمداری به عنوان یکی از حامیان انتخاباتی جنابعالی، طی سرمقاله امروز کیهان، مطالبی را در مقام انتقاد از اظهارات آقای حسن روحانی پیرامون اعدامهای 38 سال اخیر نگاشته و به دفاع از عملکرد قضایی چهار دهه اخیر برخاسته است؛ در عین حال همانطور که مستحضرید اینجانب در ایام منتهی به انتخابات اخیر نیز یادداشتی تحقیقاتی را به انتقاد از روند تصمیم گیری و اجرای احکام اعدام های تابستان 67 در کانال تلگرامی خود اختصاص داده که البته به دلیل احتمال سوءاستفاده ستاد انتخاباتی آقای حسن روحانی که وزارت دادگستری شان تحت مدیریت فردی با سوابق مشابه جنابعالی در اعدامهای 67 بود، یادداشت مزبور را حذف نمودم.
اکنون که یکی از مدافعان سرسخت شما مجددا به موضوع اعدام ها اشاره کرده و در عین حال شائبه انتخاباتی بودن طرح این قبیل گفتگوها و مباحث مهم و گره گشای تاریخی نیز مرتفع شده، بنا دارم دو سوال را در مورد روند اعدامهای تابستان 1367 از حضورتان مطرح نمایم باشد که با روشن شدن ابعاد تاریک این مساله و روندها و فرایندهای قانونی و نحوه مشارکت بازیگران آن، یکی از گره گاههای مسدود تاریخ معاصر ایران گشوده شود:

سوال اول- بر اساس آنچه در گزارشهای عمومی مندرج است، فرایند اعدام های تابستان 67 با دو متن منسوب به مرحوم امام خمینی(ره) آغاز می شود. با این حال دو متن مورد استناد نه تنها در مجموعه آثار امام خمینی(ره) – چه صحیفه نور و چه صحیفه امام- موجود نیستند بلکه دفتر حفظ و نشر آثار رهبر فقید انقلاب نیز در مورد اصالت آنها نظری نداده است. لذا با توجه به وصیتنامه امام خمینی(ره)، که ساز و کار انتساب اسناد و نقل قول ها و سخنان به ایشان را مشخص نموده، به نظر می رسد که فرایند اعدامهای تابستان 67 بر اسناد و فرامینی معتبر، مستند و متقن بنا نشده است. در همین رابطه لازم است جنابعالی و آقای مصطفی پورمحمدی که رسما مسئولیت خود در اعدامهای تابستان 67 را پذیرفته اید، صرفا برای ثبت در تاریخ، توضیح دهید که چگونه در مورد صدور احکام اعدام ها در تابستان 67 به حجیت شرعی و قانونی دست یافته اید؟

سوال دوم- حتی اگر اصالت سندی و حجیت قضایی دو متن مورد استناد که صرفا مرتبط با اعدام زندانیان هوادار سازمان منافقین است به اثبات برسد، جنابعالی و آقای مصطفی پورمحمدی که بنا به اعلام رسمی خود در فقره اعدامها به صدور احکام مربوطه مبادرت نموده اید لازم است برای ثبت در تاریخ توضیح دهید که چرا دایره اعدام ها را به افرادی غیر از وابستگان سازمان منافقین (نظیر فرج الله میزانی، محمد پورهرمزان و…) گسترش داده و آنان را مشمول فرامین مندرج در دو متن مورد استناد دانسته و احکام اعدامشان را صادر کرده اید؟
پیشاپیش از بذل توجه و اهتمام جنابعالی در قبال پاسخگویی به سوالات پژوهشی اینجانب، کمال تقدیر و امتنان خود را ابراز می دارم.

عبدالرضا داوری
هفتم خرداد 96

فریبرز رئیس دانا!به صحنه کشاندنِ ابراهیم رییسی را نشان از خواست واقعی و برنامه ریزی بخشی از بدنه نظام برای

فریبرز رئیس دانا

رخی به صحنه کشاندنِ ابراهیم رییسی را نشان از خواست واقعی و برنامه ریزی بخشی از بدنه نظام برای ریاست جمهوری وی دانسته و عده ی به راه انداختنِ سیرکِ مضحکِ بد و بدتر را به دلیلِ نیاز حکومت برای کشاندنِ مردم پای صندوق های رای و مشروعیت بخشی به رژیم می دانند. اما به نظر من واقعیت چیزی دیگری است. من به وجود دو دستگی عمیق و حضور واقعی بخش های تندرو، میانه رو و اصلاح طلب در رژیم اسلامی ایران باور ندارم و برایم روشن است که خواست و هدف مشترک همه اعضای و وابستگان ریز و درشت رژیم یک چیز، یعنی "حفظ نظام" بوده و معتقدم به صحنه آمدن رییسی در مقابل روحانی نه خواست یک طیف در برابر دیگری، بلکه برنامه ریزی کلیت نظام است. هم چنین به اعتقاد من در این رژیم حتی از میان کاندیداهای کاملا" خودی و فیلتر شده، به هیچ وجه کسی با رای مردم انتخاب نشده و در نهایت هر نامی لازم باشد از صندوق بیرون خواهد آمد. هم چنین برنامه های هر رییس جمهور و دولت متبوعش نه بر اساس نگاه شخصی یا حزبی، و نه بر پایه خواسته ها و منافع مردم، بلکه بر اساس برنامه ها و منافع کلی نظام و معادلات مهم جهانی و منطقه ای ست. بدین معنی که در صورت لزوم ممکن هست زمانی کسی مثل ابراهیم رییسی هم چون محمد خاتمی، و کسی مثل حسن روحانی روزی مانند محمود احمدی نژاد عمل کند. امری که نمونه هایش را بارها به عینه دیده ایم. به علاوه من معتقد نیستم که نظام نیاز چندانی به ارایه آمارِ واقعی مشارکتِ بالا جهت مشروعیت بخشی به خود داشته باشد، چرا که حتی در صورت مشارکت تنها ده میلیون نفر به راحتی می تواند با اعلامِ حضور پرشورِ چهل میلیونی و پخش تصاویر دستچین شده از صف های طولانی در حوزه های انتخابی خاص، مشروعیت موهومی خود را به نمایش بگذارد. به عقیده من در مجموع رای دادن یا ندادنِ مردم در انتخاب مسولینِ مهم یا پیاده سازی برنامه های کوتاه، میان و بلند مدت حکومت تاثیر به سزایی نداشته و مشارکت یا عدم مشارکت شهروندان نیز مستقیما" برای سیستم اهمیت چندانی ندارد. پس چرا رژیم تلاش می کند تنورِ موهومی انتخابات را داغ کرده و مثلا" با ترساندن عده ای از ریاست جمهوری رییسی، مردم را به رای دادن ترغیب کند؟ به نظر من پاسخِ این پرسش در روانشناسی جمعی، مدیریت اجتماعی، تجارب سیاسی و آینده نگری نظام نهفته است. رژیم چند هدف مهم و عمده را دنبال می کند: ۱. تقلیل دموکراسی به انتخابات و صندوق رای؛ بدین ترتیب که توده ی مردم بیش از پیش فراموش کنند که پیش شرطِ دموکراسی، وجود و آزادی احزاب، نهادها، سندیکاها، انجمن ها و غیره است و در نهایت مردم سالاری را تنها در صندوقِ رایی جستجو کنند که کاملا" در اختیار سیستم است. ۲. ایجاد چند دستگی و شکاف میان ناراضیان و مخالفان؛ بدین شکل که ناراضیان از سیستم به دو دسته حامیان روحانی از روی ناچاری رای سلبی ها و تحریمی ها امتناعی ها تبدیل شده و اینان به جای اعتراض به حکومت و خطر آفرینی، به جان یکدیگر بیافتند. ۳. القای توهم مشارکت مدنی و داشتن حق تعیین سرنوشت، به مردم؛ در حالی که در حقیقت که با فیلتر شورای نگهبان هیچ گزینه واقعی در کار نیست و از طرف دیگر زندان ها و قبرستان ها پر شده اند از مخالفان و معترضان. ۴. تبدیل حس ترس و ناامیدی مردم به افساری برای رام کردن آن ها؛ همان طور که یک مادر فرزندش را از تاریکی و لولو می ترساند تا او را ساکت کند. ۵. القاء توهم امید، تخلیه انرژی و منحرف کردن اذهان؛ درست زمانی که مردمْ جان به لب شده و از فرط فقر، بیچارگی، سرکوب و ناامیدی به مرز عصیان و انفجار رسیده اند، یک مَفَرِ خیالی برای تخلیه فشار باز کرده، به بهترین شکل تلاش می کنند آتش زیر خاکستر را خاموش نگه دارند. ۶. بیمه کردن رژیم برای بعد از انتخابات؛ بدین صورت که اگر قصد به قدرت رساندن رییسی را دارند، بعد از نمایش انتخابات، مردم چند پاره و سرخورده شده و به جای رژیم یکدیگر را مقصر هر وضعیتی بدانند. بلعکس در صورت انتصاب مجدد روحانی که بسیار محتمل تر هست به حامیانش و رای سلبی ها توهم پیروزی القاء شده و اینان چنان از این اتفاق فرخنده سرمست شوند که حتی اگر این رییس جمهور محبوب! همچنان به وعده هایش عمل نکند، همه از به قدرت نرسیدن رییسی راضی بوده و کوچک ترین مخالفتی ابراز نشود.

پاسخی به ادعاهای محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی
ایرج مصداقی

هفته‌ی گذشته مقاله‌ی «سو‌ءاستفاده از نام و یاد جاودانه‌ها ممنوع (به یاد حسن جهان  آرا)» به قلم من انتشار یافت.

 

http://news.gooya.com/2017/05/post-4046.php

 

 در این مقاله یک بار دیگر به رنجی که مادر جهان‌آرا کشیده بود اشاره کردم. همچنین روی این مسئله تأکید کردم که مادر تا دم مرگ از محل دفن جگرگوشه‌اش که دانشجوی رشته‌ی پزشکی بود خبر نداشت. و در همان مقاله اشاره کردم که خانواده‌ی محسن آرمین نیز از محل دفن فرزندشان محمود که توسط برادرش محسن شکنجه شده بود، خبر ندارد.

محسن آرمین در پاسخ به نوشته‌ام کوشید با فریبکاری موضوع را دور بزند و به انکار نوشته‌ام بپردازد. از بازجو و شکنجه‌گری همچون محسن آرمین غیر از این انتظاری نیست. او در  پاسخ به نوشته‌ی من مدعی شده است:‌

«آقای ایرج مصداقی که به هر بهانه ای احوال اصلاح طلبان را می پرسند، و از طرح هیچ اتهام و دروغی علیه ایشان ابایی ندارند این بار طی یادداشتی در وبسایت خبرنامه گویا در باره مرحوم حسن جهان آراء مطابق معمول  بی هیچ ربط و رابطه‌ای مرحوم هاشمی رفسنجانی و خاتمی و روحانی را نواخته‌ چنین افاضه فرموده‌اند: « حالا خبر می‌دهند رفسنجانی در خاطراتش گفته است که پدر حسن جهان‌آرا از من خواست برای آزادی فرزندش کاری کنم و نتوانستم. نه رفسنجانی و نه خاتمی و نه روحانی و نه ... نه تنها وقتی حسن زنده بودند کاری نکردند بلکه بعد از قتل بیرحمانه‌اش حاضر نشدند محل دفن «حسن» و «حسن‌«‌ها را به مادرانشان نشان دهند.» و بلافاصله در گریزی بی ربط تر مدعی شده‌اند:‌ «یادتان باشد هنوز محل دفن محمود آرمین که توسط برادرش محسن آرمین‌ نماینده «اصلاح‌طلب» مجلس شورای اسلامی شکنجه شد، معلوم نیست.»

 

http://news.gooya.com/2017/05/post-4124.php

 

چه چیزی در نوشته‌ی من بی‌ربط است؟ حسن جهان آرا اعدام نشده است؟ محل دفن‌اش مشخص شده است؟ آن‌چه بر مادرش رفت حقیقت ندارد؟‌ ادعایی که به نقل از رفسنجانی مطرح کردم صحت ندارد؟

 

هزاران زندانی به تصدیق آیت‌الله منتظری در قتل‌عام ۶۷ اعدام شدند و هاشمی رفسنجانی حاکم بلامنازع آن دوران بود؛ به ادعای محسن آرمین از او نباید حتی در مورد محل دفن قتل‌عام شدگان ۶۷ پرسید! اگر کسی چنین کرد «بی ربط و رابطه»‌ سؤال کرده و حضرات را «نواخته و «افاضه فرموده».

 

یادمان باشد هاشمی رفسنجانی مسئول مستقیم کشتار و سرکوب در دهه‌ی ۶۰ بود. در جای جای خاطرات‌اش می‌توان این موضوع را دنبال کرد. از شیر مرغ تا جان آدمیزاد او مسئول‌اش بوده و دخالت می‌کرده.

 

رفسنجانی در خاطرات تنظیم شده‌اش تأکید می‌کند با پیشنهاد آیت‌الله مهدوی کنی مبنی بر توقف اعدام‌ها در سال ۶۰ مخالفت کرده است، هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه مهرماه ۶۰ به صراحت عنوان کرد «ترحم بر پلنگ تیزدندان ستمکاری بود بر گوسفندان» و خواهان کشتار هرچه بیشتر زندانیان سیاسی شد.

 

مسئولیت کشتار مجاهدین اسیر شده در جریان عملیات فروغ جاویدان بطور مستقیم با او بوده است.

عجیب است در قاموس این شکنجه‌گر پیشین و «اصلاح‌طلب کنونی»، رؤسای جمهوری نظام اسلامی، هیچ مسئولیتی در قبال کشتار هزاران زندانی حکم دار ندارند، آن‌ها هیچ‌ مسئولیتی در قبال خانواده‌های قتل‌عام شدگان هم ندارند.

توجه داشته باشید وزارت اطلاعات تحت مسئولیت رؤسای جمهوری (رفسنجانی، خاتمی و روحانی) مسئول مشخص کردن محل دفن قتل عام شدگان است و بهتر از هر ارگان دیگری از آن اطلاع دارد.

 

نکته‌ی بی‌ربط‌تری که در قاموس پاسدار سابق نوشته‌‌ام این است:‌

«یادتان باشد هنوز محل دفن محمود آرمین که توسط برادرش محسن آرمین‌ نماینده «اصلاح‌طلب» مجلس شورای اسلامی شکنجه شد، معلوم نیست.»

 

محسن آرمین با زرنگی‌ای که در مکتب آخوندی آموخته، موضوع را دور می‌زند و به چند سؤال پاسخ نمی‌دهد:

۱- آیا برادرش محمود دستگیر و اعدام شده است یا نه؟

۲- آیا محل دفن برادرش محمود مشخص شده یا نه؟ اگر نه چرا؟ چه کسی مسئول  است؟

۳- آیا صحبت کردن در مورد برادرش محمود در خانه و خانواده‌ خودش تابو بوده یا نه؟

۴- تاریخ دقیق اعدام برادرش چه زمانی بوده است؟‌

۵- آیا محسن آرمین در مورد مشخص شدن محل دفن برادرش پیگیری کرده یا نه؟

آیا در مورد اعدام برادرش و مشخص نبودن محل دفن او نیز دروغ گفته‌ام؟ اثبات این موضوعات که نباید خیلی سخت باشد. پاسخ همه‌ی سؤالات را هم محسن آرمین دارد و نیاز نیست به شخص دیگری رجوع کند.

 

آرمین به جای پاسخگویی، با حقه‌بازی خبر خبرگزاری فارس را پیش کشیده و مدعی می‌شود:‌

 

«کمتر از یک ماه پیش خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران بنده را به عنوان یکی از مدیران زندان اوین در سال ۶۷ و از عاملان کشتار آن سال معرفی کرد. به رغم این که معمولاً به این گونه اتهامات رسوا پاسخ نمی‌دهم با توجه به این که مطلب مذکور در ایام انتخابات منتشر شده بود سنت شکنی کرده در تکذیب آن نوشتم که بنده اساساً هیچگاه مسئولیتی در زندان اوین و یا نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات نداشته‌ام و اساساً در آن سال در ایران نبودم. عجیب آنکه اگر هم سابقه امنیتی هم پیدا نکنند دست بردار نیستند و از سابقه خدمت در وزارت ارشاد هم چیزی در این حد می‌سازند»

این موضوع چه ربطی به نوشته‌ی من دارد؟‌ آیا من چنین ادعایی کرده‌ام؟

 

آیا من نوشتم که او مسئولیتی در زندان اوین در سال ۱۳۶۷ و یا نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات داشته است؟

اطلاعات سپاه پاسداران که توسط اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی اداره می‌شد در سال‌های ۶۰ تا ۶۲ مسئولیت ۲۰۹ اوین را به عهده داشت و بسیاری از اعضای آن فی سبیل‌الله به شکنجه و آزار و اذیت زندانیان و بازجویی از آن‌ها می‌پرداختند.

 

تأکید می‌کنم محسن آرمین نه رئیس زندان اوین بود و نه در جریان کشتار ۶۷ در ایران بود. اما او شکنجه‌گر ۲۰۹ اوین در سال ۶۰ بود. به گفتگوی نشریه امنیتی «رمز عبور»  با حسین فدایی یکی از بنیانگذاران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در سال ۶۰ توجه کنید:‌

 

«در شورای هماهنگی سازمان(شورای اجرایی) من در رابطه با مجاهدين خلق پيشنهاد كردم ظرفيت نيروهای سازمان مجاهدين انقلاب را براي مقابله با منافقين بگذاريم بعضي‌ها مثل آقاي صادق نوروزي زياد موافق نبودند. او مي‌گفت ممكن است سازمان متلاشي شود اما بالاخره سازمان تصمیمات خوبی گرفت و همکاری‏های زیادی با سپاه  و دادستانی انجام داد. اداره بخش اصلي بند ۲۰۹ زندان كه بند منافقين بود زيرنظر دادستاني و سپاه بود و كارهاي اصلي را بچه‌هاي سازمان بر عهده داشتند من و آقاي آرمين و آقاي ذوالقدر و ديگر بچه‌ها با هم بوديم. افراد ديگري هم دورادور در جريان بودند. آقاي تاج زاده به صورت غيرمستقيم و از دور نقش داشت. آقاي بهزاد نبوي هم بود.

سوال: آقاي نبوي بازجو بود؟
فدایی: خير. 
سوال: آرمين و تاج زاده بازجو بودند؟
فدایی: بله اینها بودند آقاي علي بيگي هم بود.
سوال: آغاجري، صادق نوروزي، سلامتي بازجو بودند؟

فدایی: از همه گروه‌هاي سازمان به طور غيرمستقيم يا مستقيم با اينكار درگير بودند.»

 

http://alef.ir/vdcf1edj.w6dxvagiiw.html?40769

 

محسن آرمین اگر راست می‌گوید گفته‌های یکی از بنیانگذاران و اعضای هیأت اجرایی سازمانی که خودش به آن تعلق داشت را تکذیب کند. نزدیک به یک دهه از این گفتگو می‌گذرد آیا فرصت کافی برای این کار نداشته یا صلاح ندیده سر داستان را باز کند تا مبادا حسین فدایی ناگفته‌های دیگری را نیز بیان کند.

 

محسن آرمین در ادامه، در پاسخ به من مدعی شده است:‌

«اما در باره دروغ و اتهام ایشان علیه خود چه بگویم؟ آیا مسخره نیست کسی به صدای بلند فریاد بزند برادرش را شکنجه نکرده است؟ مگر اساساً چنین چیزی ممکن است که نیازی به تکذیب داشته باشد. اساسا کدام نهاد امنیتی اجازه بازجویی و یا شکنجه وابستگان را به مأموران خود می‌دهد؟ عقل هم خوب چیزی است. به رغم این همه بنده دروغ و اتهام آقای مصداقی علیه خود را اکیداً تکذیب می‌کنم »

 

اتفاقاً بازجویی و شکنجه از بستگان در زندان اوین نه تنها مرسوم بود بلکه واجب بود. بازجویان و شکنجه‌گران برای نشان‌دادن عمق کینه‌ی خود به مخالفان و نشان دادن سرسپردگی‌شان به  نظام در این امر پیش‌قدم می‌شدند.

حق با آقای آرمین است. وی بازجوی رسمی برادرش نبود، اما در بازجویی و شکنجه‌ی وی به تصدیق محمود برادرش که بیرحمانه اعدام شده و نیست تا گفته‌هایش را تکرار کند، شرکت داشت.

 

برای جلوگیری از اطاله‌ی کلام از ذکر مثال‌های متعدد در زمینه‌ی مورد ادعای آرمین خودداری می‌کنم و تنها به مورد خانم اعظم حاج‌حیدری به عنوان «مشت نمونه خروار» اشاره می‌کنم که پسرعمویش ابوالفضل حاج‌حیدری با نام مستعار حسنی رئیس زندان اوین در سال ۱۳۶۰ بود و برادرش محمد و دیگر پسرعمویش عزیز بازجو و شکنجه‌گر اوین بودند. وگرنه گفتنی در این مورد بسیار است.

 

اعظم حاج‌حیدری در مورد پسرعمویش ابوالفضل حاج حیدری که خواهرزاده‌ عسگر‌اولادی هم بود می‌نویسد:

 

 «روی برادر خودش، عزیز حاج‌حیدری و برادر بزرگتر من محمد حاج‌حیدری تأثیر و نفوذ داشت و آن‌ها را همراه خود به دادستانی و زندان اوین برد. ابوالفضل با نام حسنی چهره‌ی علنی زندان بود. اما عزیز و محمد از بازجو‌ها و شکنجه‌گرانی بودند که با اسم مستعار و نقاب بازجویی و شکنجه می‌کردند.

گاهی که مرا برای بازجویی می‌بردند، من می‌فهمیدم که بازجوی اصلی و آن که بالای سرم ایستاده، عزیز یا محمد است. چون از نوع سؤال‌ها مشخص بود که بازجو اطلاعات ریز خانوادگی دارد. یک بار برای این که مطمئن شوم، در موقعیتی که مناسب تشخیص دادم، چشمبندم را بالا زدم و به چشم خودم عزیز جنایتکار را دیدم، او هم مرا دید و من به خاطر بالا زدن چشم‌بند و دیدن او، یک هفته تمام شلاق خوردم و به سختی شکنجه شدم. »

 

(بهای انسان بودن، خاطرات زندان اعظم حاج حیدری، چاپ اول، زمستان ۸۳، انتشارات انجمن هما، صفحه‌های ۵۱ و ۵۲. )

 

اعظم حاج‌حیدری در مورد برادرش محمد می‌گوید:‌

 

«محمد قبل از روی کار آمدن خمینی مرید و مقلد او بود، ولی می‌توانم این را به جرأت بگویم که تا قبل از روی کار آمدن خمینی، او به هر حال یک ‌آدم عادی مثل بسیاری از آدم‌های اجتماع بود این خمینی و ایدئولوژی خمینی بود که او را به دیوی تبدیل کرد که از شکنجه و کشتن خواهر خودش نیز هیچ ابایی نداشته باشد.»

 

(منبع پیشین صفحه‌ی ۵۳)

 

اعظم حاج‌حیدری پس از تحمل شکنجه‌های هولناک، مدت‌ها در سلول‌های انفرادی گوهردشت و سپس ماه‌ها در قبر و قیامت قزلحصار که «قفس» هم نامید می‌شد، محبوس بود.

 

او همچنین می‌نویسد:‌

«در تمام مدت زندان که بیش از پنج سال و شش ماه بود، تقریباً از ملاقات محروم بودم. خواهر بزرگم مهین وقتی بعد از دو سال اسارت آزاد شد، برای گرفتن ملاقات با من و خواهر کوچکترم نجمه، چند سال بطور مستمر به زندان مراجعه می‌کرد و ساعت‌های متمادی پشت درهای زندان اوین و قزلحصار منتظر می‌ماند تا شاید بتواند یک بار با من و خواهرم که یکی از دو فرزندش را نیز در زندان به دنیا آورده بود، ملاقات کند. اما در تمام این مدت نه تنها حتی یک بار به او ملاقات ندادند، بلکه جواب درستی هم نمی‌دادند که ما در اوین هستیم یا قزلحصار؟ زنده هستیم یا مرده؟ و او را تعیین تکلیف نمی‌کردند. مهین سال‌ها در حالی که یکی از دو بچه‌ی نجمه را که فلج است، در آغوش داشت، در سرما و گرما به دنبال گرفتن ملاقات با ما بود. اما در تمام این مدت نه تنها هیچ پاسخی دریافت نمی‌کرد بلکه مرتب با تهدید و ارعاب پاسداران مواجه بود. تا این که سرانجام پس از پایان دوره‌ی قفس و به علت پیچیدن خبر آن در میان مردم، یک یا دوبار به او اجازه‌ی ملاقات با من و نجمه را دادند.»

 

(منبع پیشین صفحه‌های ۱۵۲ و ۱۵۳)

 

محسن آرمین که تجربه‌ی بازجویی و شکنجه‌گری دارد سپس به شیوه‌‌ی مرسوم دستگاه‌های امنیتی روی آورده و ضمن آن که در مورد گذشته‌ی من تشکیک می‌کند و با «حجب و حیا» مرا به نهادهای اطلاعاتی رژیم وابسته نشان می‌دهد، خشم خود را از اعدام نشدن من در کشتار ۶۷ نشان داده و با وقاحتی مثال‌زدنی می‌نویسد:‌

 

«اکنون نیز آقای مصداقی به عنوان کسی که به ضدیت با جمهوری اسلامی شهره است، دروغ و اتهامی مشابه را مطرح کرده است. من البته برخلاف ایشان که در اثارشان اندک شباهت یا قرینه‌ای را مبنای صدور داوری‌ها قطعی و احکام جزمی قرار می‌دهند و نام آن را تحقیق می‌گذارند، این شباهت و قرینه را نشانه ارتباط ایشان با نهادهای اطلاعاتی نمی‌گیرم و ایشان را به روابط پنهان با نهادهای امنیتی متهم نمی‌کنم. همچنان که از این ابهام می‌گذرم که اگر وابستگان به مجاهدین خلق و نیروهای چپ در سال ۶۷ در زندان اعدام شدند، ایشان که از سال ۶۰ تا هفتاد در ایران به اتهام هواداری سازمان مجاهدین خلق در زندان بوده‌اند چگونه زنده مانده و آزاد شده و به راحتی توانسته به خارج کشور مهاجرت کند؟»

 

در پاسخ به کسی که دست در خون بهترین فرزندان میهن‌مان دارد و از مسئولان جریان فاشیستی «مجاهدین انقلاب اسلامی» بوده و امروز نقاب «اصلاح‌طلبی» به چهره زده در مورد چگونگی زنده ماندنم در کشتار ۶۷ بایستی بگویم، به روزشمار قتل‌عام ۶۷ در کتاب خاطراتم مراجعه کند که در آن لحظه به لحظه‌ی این کشتار و ازجمله چگونگی زنده‌ماندنم را تشریح کرده‌ام.

 

البته او مانند دیگر رفقا و دوستان جنایتکارش که برنامه‌ریز کشتار ۶۷ بودند، همچنان باید از زنده ماندن من به خود بپیچد و به خاطر اشتباهی که مرتکب شدند خود را سرزنش کنند.

 

اما این که چگونه «به راحتی توانستم به خارج کشور مهاجرت کنم» بایستی بگویم، من به همراه همسرم که ۵ سال زندان بود و هنگام آزادی از زندان در «دوران طلایی امام»، ۳۸ کیلوگرم وزن داشت، از طریق کوه و به صورت قاچاق خارج شدیم.

همسرم تازه سزارین کرده بود و خونریزی داشت و فرزندم که زودتر از موعد به دنیا آمده بود ۲۰ روزه بود.

در ترکیه هم دستگیر شدیم و ماه‌ها در زندان آدانا بودیم. همسرم و پسرم نیز در شرایط سختی زندانی بودند. شرح آن در مطبوعات ترکیه همراه با عکس همسر و پسرم آمده است.  

 

حال که به سؤالات محسن آرمین در زمینه‌ی فوق پاسخ دادم، اگر جرأت دارد او نیز به سوالاتی که در مورد برادرش کردم پاسخ دهد.

 

نکته‌ی جالب توجه ادعای بعدی محسن آرمین بازجو و شکنجه‌گر ۲۰۹ اوین است. او ضمن اشاره به مقاله‌ی «ایرج مصداقی یک پدیده امنیتی یا یک معضل روانی ـ اجتماعی؟» که توسط رفقایش در دستگاه اطلاعاتی و امنیتی رژیم و با نام مستعار کیمیا خاوری «دکتر روان‌شناس بسیاری از زندانیان سیاسی!» به رشته‌ی تحریر درآمده و با همکاری کیانوش توکلی مسئول سایت «ایران گلوبال» انتشار یافته ،

 

http://www.iranglobal.info/node/46261

 

به روانکاوی من پرداخته و می‌نویسد:

 

«من به این ابهام‌ها نمی‌پردازم چون گذشته آقای مصداقی برایم مهم نیست. به رغم این با توجه به کینه و نفرتی که در نوشته‌های آقای مصداقی هست می‌توانم درک کنم که به لحاظ روانشناسی کینه‌های شدید و هیستریک می تواند وسیله‌ای برای انتقام کشیدن فرد از گذشته خویش باشد.»

این شکنجه‌گر سابق و «اصلاح‌طلب» کنونی، صلاح ندیده به مطلب دیگری که از قضا دست پخت مشترک رفقایش در وزارت اطلاعات و  کیانوش توکلی و «فرقه‌ی صاحب‌مرده‌ی رجوی» است و عنوان «لاجوردی و ایرج مصداقی گوهر ارعاب و خشونت» را دارد و از قضا باز هم به قلم «کیمیا خاوری»‌ است، اشاره کند. در این‌جا لینک آن را مشاهده می‌کنید.

 

http://iranglobal.info/node/58799

 

 

 

نام کیمیا خاوری روانشناس وزارت اطلاعات را در اینترنت و فضای مجازی جستجو کنید، او تنها دو نوشته علیه من دارد و بس.  

 

پیوستن محسن آرمین شکنجه‌‌گر دیروز را به ارکستر هماهنگ وزارت اطلاعات رژیم اسلامی و مدیریت سایت «ایران گلوبال» و «فرقه صاحب‌مرده‌ی رجوی»، تبریک می‌گویم. در و تخته به هم خوب جفت شده‌اند. 

 

 یک بار دیگر به محسن آرمین و مسئولان کشتار و شکنجه در دهه‌ی ۶۰ شمسی تأکید می‌کنم اگر زنده ماندیم و زنده ماندید، دیدارمان در «دادگاه جنایت علیه بشریت» و اگر چنین فرصتی دست نداد «تاریخ» قضاوت خود را کرده و می‌کند. همین که جرأت نمی‌کنید از نقش خود در کشتار دهه‌ی ۶۰ و جنایات صورت گرفته در اوین بگویید، بیانگر هراس شما از روبرو شدن با واقعیت است. شما خود بهتر از هر کس به زشتی جنایاتی که مرتکب شدید واقف‌اید.

 

ایرج مصداقی ۸ خرداد ۱۳۹۶

 

irajmesdaghi@gmail.com

www.irajmesdaghi.com