رقابت های انتخاباتی و مطالبات مردم
*در حالی که دولت برای جذب رای به پخش وسيع کمک های نقدی و جنسی از طريق کميته امداد رو آورده است, برخی از نامزدهای رقيب در کنار طرح انواع انتقادات از دولت احمدی نژاد به مصادره بخشی از شعارها و مطالبات مردم رو آورده اند.
روشنگری: رقابت های انتخاباتی نامزدهای رياست جمهوری دهم ادامه دارد و بويژه دو نامزد اين انتخابات يعنی ميرحسين موسوی و مهدی کروبی هر دو به شدت به تبليغات رو آورده اند و برای جلب و جذب هر چه بيشتر آرا در کنار طرح انواع انتقادات از دولت احمدی نژاد به مصادره انواع شعارها و طرح انواع مطالبات رو آورده اند. مثلا کروبی که پيشتاز جا انداختن "حکم حکومتی" از سوی خامنه ای است همين ديروز در مسجد دانشگاه اميرکبير در جمع دانشحويان وعده داده است که "در دولت من زندانى سياسى نخواهيم داشت"؛ و وعده داده است که "آزادي، تعامل و تفاهم وجود داشته باشد و استقلال دانشگاه هم حفظ شود", آن ديگری يعنی ميرحسين موسوی در "همايش ملى زنان.." برنامه ای مشتمل بر پنج هدف و 47 بند در راستای تامين حقوق زنان مطرح کرده و در آن تقريبا هر وعده ای که بخواهيد داده است: از "منع و لغو هرگونه سهميه‌بندى جنسيتى و بومي‌گزينى در دانشگاه‌ها و تمام مقاطع تحصيلى" تا " تحقق حقوق بنيادين كار براى زنان از قبيل آزادى انجمن‌ها، حمايت از تشكل‌هاى مدنى كار، تساوى مزدها براى زن و مرد در قبال كار هم‌ارزش و ارتقاى شغلى" و حتی "محاسبه ارزش افزوده كار خانگى زنان در توليد ناخالص ملى توسط دولت..."
احمدی نژاد که خود يک پای رقابت هاست, روش آسان تری يافته است و از طريق کميته امداد به پخش وسيع کمک های نقدی و جنسی برای خريد رای رو آورده است و دستگاههای تبليغاتی حامی وی در کنار راه اندازی پروژه های تخريب رقبا, دائما بر دورغ بودن انتقادات نامزدهای رقيب وی تاکيد می کنند.
اين روش که رقبای احمدی نژاد به طرح وسيع مطالبات لايه های مختلف اجتماعی برای جذب رای رو آورده اند, قبل از هر چيز اهميت اين مطالبات را نشان می دهد و ثابت می کند که جامعه نسبت به اين مطالبات بشدت حساس است, آنها را طلب می کند و در جستجوی راهی است که بتواند آنها را محقق کند. اين مطالبات اگر اهميت نداشتند نامزدهای انتخاباتی رژيم ولايت مطلقه فقيه سعی نمی کردند آنها را مصادره کنند و سعی نمی کردند آرای اقشار و لايه های اجتماعی ذينفع در اجرای اين مطالبات را به سوی خود جلب کنند.
با اين حال همانقدر که طرح وسيع اين مطالبات از سوی نامزدهای انتخابات رياست جمهوری اهميت اين مطالبات و مبرم بودن آنها را نشان می دهد, بيش از آن روشن است که در رژيم جمهوری اسلامی اين رييس جمهور و بخصوص وعده های انتخاباتی نامزدهای انتخابات رياست جمهوری نيست که سرنوشت اين مطالبات را تعيين می کند. اين دستگاه ولايت مطلقه فقيه است که قدرت اصلی را در اتحاد با نظاميان به دست دارد؛ دستگاهی که بدون سرکوب دائم قادر نيست بر سر پا بماند و بنابراين تا هست حقوق زنان سرکوب می شود, زندان ها انباشته از زندانی سياسی خواهد بود, اعدام ها پايان نخواهد گرفت و هيچ يک از وعده های نامزدهای انتخاباتی متحقق نخواهد شد.
بکلی بی اهميت است که کروبی وعده دهد که جلوی سرکوب های خيابانی و انواع گشت های سرکوبگر را خواهد گرفت, ذره ای ارزش ندارد که ميرحسين موسوی به زنان وعده "محاسبه ارزش افزوده کار خانگی" می دهد, تا زمانی که خود زنان به صورت مستقل برای تحقق همين خواست ها يک فشار نيرومند سياسی ايجاد نکنند, تا زمانی که يک ائتلاف نيرومند مستقل سياسی برای آزادی زندانيان سياسی در جامعه ما شکل نگيرد که آزادی کليه زندانيان سياسی و عقيدتی را در صدر کار خود قرار دهد و... يعنی تا زمانی که سرنوشت اين مطالبات را قرار باشد رژيمی رقم زند که مقابله با همين مطالبات به جزئی حياتی از تعريف ماهيت آن تبديل شده است, هيچ راهی برای تحقق آنها وجود ندارد. اين حقيقتی است که در فضای رقابت های انتخاباتی جای چندانی برای طرح نيافته است در حالی که بدون تبليغ هر چه وسيع تر آن نمی توان با مصادره مطالبات قشرها و لايه های محروم اجتماعی از سوی نامزدهای رژيم ولايت مطلقه فقيه مقابله کرد.
در حقيقت ناگفته روشن است که در انتخابات جاری اين نه خود انتخابات که بهره برداری از فرصتی که انتخابات فراهم می آورد اهميت دارد. فرصت انتخاباتی معنايش روشن است: رژيم جمهوری اسلامی رژيمی است سرکوبگر, منفور و بشدت نيازمند آن که شرکت مردم در انتخابات هايش را تاييد "مشروعيت نظام" و رای به اسلام, انقلاب و نظام ولايت فقيه جا بزند. هم از اين رو در دوره های انتخابات شکاف و مشاجره بر سر قدرت در درون رژيم موقتا گسترش می يابد, از آنجا که برای گرم کردن تنور انتخابات راهی جز مخاطب قرار دادن مردم و مصادره بخشی از مطالباتشان از سوی نامزدهای رژيم ولايت مطلقه فقيه وجود ندارد, انتخابات فرصتی برای طرح مستقل مطالبات فراهم می آورد. همين فرصت است که بويژه می تواند از سوی تشکل های مردمی در جهت طرح مستقل خواست ها و مطالبات شان و مقابله با عوام فريبی نامزدهای رژيم در مصادره اين مطالبات مورد بهره برداری و تبليغ قرار گيرد.
***********************************************************************************
اذعان به قتل عام زندانیان سیاسی توسط فرزند خزعلی
مهدى خزعلى فرزند یکی از مراجع حکومتی در مصاحبه با تلويزيون صداى آمريكا به قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67 اذعان کرد و گف در سال هفتم رياست جمهورى آقاى خامنه اى، آن اعدامهاى زندانيهايى كه در زندان بودند اتفاق مى افتد، حالا چه توجيهى هست، من مدتها فكر مى كردم كه واقعا حكم شرعى اين را پيدا كنم، چه مى شود كه مثلا يک تعداد زيادى زندانيهايى كه بعضا محكوميتهاى كوتاه، مدت دار، يک سال دو سال اينها هم داشتند، اينها اعدام مى شوند؟ تعداد زيادى كه اعدام شد و منجر شد به اعتراض شديد آيت الله منتظرى و اين اعتراض زمينه ساز جدايى قائم مقام رهبرى از اين جمعيت به هر حال روحانيتى كه حكومت داشتند و در رأس قدرت بودند، شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر