6 آذر، کورش عرفانی
| |
| تظاهرات و اعتراضات دانشجویی و مردمی در روز 16 آذر یک بار دیگر زنده بودن جنبش آزادیخواهی مردم ایران را به نمایش گذاشت. پیام مشهود این اعتراضات چنین بود: دانشجویان که موتور جنبش هستند همچنان مصمم و شجاعانه در میدان حضور دارند. این نکته ضمانتی است برتداوم حرکت. آن چه 16 آذر نشان داد این که جنبش کنونی موتور خاموش نشدنی خود را پیدا کرده است. فراموش نکنیم که طبق آمار دولتی «در حال حاضر...از هر 100 هزار نفر 4 هزار نفر در دانشگاه‌هاي كشور تحصيل مي‌كنند.»[1] به عبارت دیگر از هر 100 نفر 4 نفر دانشجو هستند. بیش از دو هزار مرکز آموزش عالی در کشور وجود دارد که هر یک از آنها می تواند به یک پایگاه مبارزاتی تبدیل شود. درکل نزدیک به 3 میلیون دانشجو در سراسر کشور وجود دارد. اگر حتی یک درصد از این نیرو فعال باشد جریان اعتراضی کنونی در ایران از یک هسته ی اولیه ی 30 هزار نفری برخوردار است. با 30 هزار نفر، به عنوان موتور و محور، می توان این جنبش را به ثمر رساند. بخصوص اگر دانشجویان در میان خود به کار آگاه سازی بپردازند و تعداد بیشتری را در دانشگاه ها به میدان مبارزه بیاورند. این امر هم چنین می تواند به دبیرستان ها کشیده شود و نیروی عظیم تازه نفس دیگری را به صحنه وارد کند. بدیهی است گره خوردن حرکت های دانشجویان با اعتراضات صنفی کارگران، معلمان و بیکاران می تواند سرعت و قدرت بیشتری را به قیام بدهد. در این میان اما نیاز به داشتن یک استراتژی روشن و تاکتیک های مناسب برای تحقق آن احساس می شود. پس از تامین کمیت، کار بر روی کیفیت به نظر می رسد جنبش بعد ازتامین بقای کمی خود – پس از شش ماه - به تدریج نیاز به یک جهش کیفی دارد. این جهش کیفی نیز باید به بهترین نحو ممکن مورد تدارک و آماده سازی قرار گیرد. برای آماده سازی یک کار کیفی می بایست دست به دو کار زد: تبلیغ و تمرین. تبلیغ برای اطلاع رسانی و آگاه سازی و تمرین برای اطمینان از موفقیت. از ظواهر امر این طور برداشت می شود که ایده ی مناسب در این باره یک کار تبلیغاتی وسیع است تا ایام محرم تبدیل به یک تمرین ملی شود تا شاید در فرصت 22 بهمن شرایط برای یک حرکت کیفی و در صورت امکان سرنوشت ساز فراهم گردد. آنچه در طول محرم می تواند انجام شود تمرین حضور بسیار وسیع مردم در صحنه و به دست آوردن آگاهی و اطمینان از این نکته است که میلیون ها ایرانی در سراسر کشور خواهان تغییر وضعیت کنونی هستند و برای این تغییر حاضرند در کنار هم بایستند. لازم است که در این مرحله، آخرین موانع روانی افراد که ناشی از ترس و یا عدم امید به نتیجه دهی حرکت است از میان رود و فضایی برقرار شود سرشار از امید و چشم انداز روشن آینده در صورت حضور وسیع و جمعی توده ها در صحنه. در اینجا باید بر وجه فرا قشری و حتی فراطبقاتی حرکت تاکید شود. این که همگی – دانشجو، کارگر، معلم، بیکار...- برای کسب آزادی و عدالت نیاز به کار مشترک دارند. مهم جا افتادن این نکته برای فعالان قشرهای متوسط و اعضای قشرهای محروم جامعه است که آزادی جز با عدالت اجتماعی میسر نخواهد بود و عدالت اجتماعی جز با آزادی تحقق نخواهد یافت. یکی از شعارهای مهم 16 آذر همانا این بود: «آزادی، عدالت این است شعار ملت». بعد از انجام این تمرین و تبدیل محرم و بخصوص روزهای تاسوعا و عاشورا، به فرصتی برای کسب آمادگی روحی و روانی، برای یک حرکت تعیین کننده، خواهیم دید که آیا شرایط به اندازه ی کافی رشد کیفی و کمی یافته است تا بتوان 22 بهمن را به روزی سرنوشت ساز تبدیل کرد یا خیر. آن چه در این روز باید پیش بینی کرد حضور میلیونی مردم در خیابان هاست با هدف انجام اقداماتی از پیش برنامه ریزی شده که رژیم کودتاچی را به تسلیم وادار سازد. امسال برخلاف سال های قبل رژیم در یک جو نفرت عمومی و نیز فروپاشی پایگاه اجتماعی اش توان بسیج هیچ جمعیت قابل توجهی را برای این روز نخواهد داشت. نقش ما بنابراین اگر این تاکتیک را مناسب می دانیم می توانیم از همین امروز به تبلیغات در جامعه بپردازیم. ازهر طریق ممکن، از هر روش ممکن و هر چه بیشتر و وسیع تر بهتر این پیام را به میان مردم ببریم که ایام محرم زمانی است برای یافتن همدیگر و ایجاد یک روح جمعی مشترک و کنشگر. میان همه ی قشرها و طبقات، در تمامی شهرها و شهرستان ها، در تمامی نقاط شهرها. محرم امسال ده روز فرصت طلایی برای سازماندهی اعتراض گری مردمی در اختیار تغییرطلبان می گذارد. بار مذهبی محرم از اهمیت چندانی برخوردار نیست. همه این را می دانند. در اینجا این کارکردسیاسی و ابزاری محرم است که به عنوان فرصت تجمع، اعتراض و تمرین ملی در اختیار همگان است. ماه محرم از 27 آذر آغاز می شود. در طول ده شب اول محرم می توان هر شب به بهانه ی عزاداری بیرون آمد، تجمع کرد، شعارداد، بحث کرد، آگاه سازی کرد، اطلاع رسانی کرد، همفکری کرد، سازماندهی کرد، اعلامیه و شبنامه پخش کرد، پوستر و پلاکارد به در و دیوار خیابان ها و کوچه ها آویخت، شعار نویسی کرد و در همه این کارها از مردم خواست که آماده شوند تا درتجمع میلیونی تاسوعا و سپس عاشورا شرکت کنند. این ده روز فرصتی است تا بخش ها و افراد معترض و تغییر طلب اما جدا و پراکنده در جامعه بتوانند خود را بیابند، با یکدیگر و نظرات و خواست های هم آشنا شوند و با کار صمیمی و ارتباطات رودرو، یک روح جمعی را میان خود پدید آورند. این روح جمعی همان روحیه ی اطمینان متقابل به هم، اعتماد به نفس به خود به عنوان فرد و به همدیگر به عنوان جمع است که می تواند در روز 22 بهمن برای انجام یک حرکت سرنوشت ساز مورد بهره برداری قرار گیرد. ازیاد نبریم که در مقابل نیروهای دشمن در حال ضعیف شدن، فرسوده شدن و اضمحلال هستند. بنابراین از حالا انرژی و وقت و توان خود را متمرکز کنیم روی آن که مردم را برای ده روز محرم آماده ی تجمعات وسیع بکنیم. بخصوص در شب تاسوعا و نیز روز عاشورا که باید بتوان میلیون ها نفر را به خیابان ها آورد تا در کنار هم قرار گیرند و در درون یک اقیانوس عظیم جمعیت، احساس آرامش و اطمینان از قدرت و توان خود را به دست آورند. سپس همین اطمینان را باید در روز 22 بهمن به کار گرفت وجنبش کنونی را که تا آن موقع هشت ماه عمر خواهد داشت به ثمر رساند. ازهمین حالا فعالیت اطلاع رسانی و جمع آوری ایده ها در این باره آغاز شده است و سایت بالاترین از همین حالا به پایگاهی در مورد این طرح تبدیل شده است. [2] ابتکارات فراوان در این راستا مطرح شده و خواهد شد و شک نکنیم این بار هم قدرت تبلیغاتی شبکه های اجتماعی واقعی و مجازی می تواند اطلاع رسانی کند. استراتژی و تاکتیک آن چه در پشت این تاکتیک به عنوان استراتژی مطرح است این است که برای خلع قدرت از حاکمیت احتیاج به تاکتیکی است که نیاز به حضور دو نیرو دارد: یکی نیروی اقلیت پیشرو و خودسازماندهی شده که روز 16 آذر مشخص شد در جامعه موجود، فعال، زنده و مصمم است و دیگر، یک اکثریت که کافی است در روز موعود فقط با حضور میلیونی خویش مانع از آن شود نیروهای رژیم بتوانند دست به حرکت سرکوبگرانه ی مهمی بزنند و در مقابل موج میلیونی مردم تسلیم شوند. از ترکیب این اقلیت کنشگر و این اکثریت عظیم می توان جنبش را با قدری تبلیغ، تمرین و برنامه ریزی به سوی موفقیت پیش برد. فراموش نکنیم که یک جنبش اجتماعی پدیده ای است زنده و متحول. هر واقعه ی مهم می تواند سرنوشت آن را دستخوش دگرگونی سازد. بسیاری از پدیده هاست که می تواند جنبش را به مسیری ناخواسته یا پیش بینی نشده بکشاند. بنابراین آن چه ما در این جا گفتیم تابع شرایط مشخص جنبش است و می تواند تحت تاثیر بسیاری از عوامل قرار گیرد. اما با این وجود لازم است که ما استراتژی و تاکتیک های مناسب برای اجرای آن را داشته باشیم و در عین حال با پیش بینی های لازم آمادگی برخورد با پارامترهای مختلف و عوامل تازه را نیز داشته باشیم. * * 18 آذر 1388 |
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر