منصور امان
در آستانه تظاهرات گُسترده اعتراضی در 22 بهمن علیه رژیم ولایت فقیه، فشار بین المللی بر آن نیز افزایش گرفته است. مُستقل از موج اعلام همبستگی نهادهای غیردولتی حقوق بشری، کارگری و صنفی با جُنبش دموکراتیک مردم ایران، طرفهای خارجی جمهوری اسلامی نیز به رویکرد سخت تری در برابر آن روی آورده اند.
آیت الله خامنه ای با فرستادن گُماشته خود بر مسند ریاست جمهوری برای پُشتک زدن روی سیاست به تازگی اعلام شُده پیرامون مُبادله اورانیوم، اهمیت بسته شُدن این زاویه از فشار را به صورت گویا هجی کرد. او بدین وسیله اعتراف می کرد که برای تمرکُز تام و تمام بر جنگ با مردُم، به خاموش شُدن توپها در آن سوی میدان نیاز پیدا کرده است. اما مانور نه چندان زیرکانه و با شلختگی تدارُک دیده شُده ی آقای خامنه ای، به جای آنکه مُخاطبان اصلی اش در آمریکا و اُروپا را بر سر لُطف بیاورد آنها را به خالی بودن دست رژیم او و حرکت آن از سر تنگنا مُتقاعد کرد.
کاخ سفید بی درنگ پیشنهادهای حُکومت را رد کرد و آن را بی اهمیت دانست و به همین صورت اعضای اتحادیه اُروپایی نیز با شُروع نشستهای خود با آمریکا برای رایزنی پیرامون تحریمهای تازه، به چشمک رهبران وحشت زده جمهوری اسلامی واکُنش نشان دادند.
در این میان اما واکُنش مُوافقت آمیز چین و روسیه با رویکرد رُقبای بین المللی خود پُر مفهوم تر است. این دو کشور از بیشترین سود برندگان مُناقشه بین المللی جمهوری اسلامی هستند و از این رو همانگونه که در گُذشته نشان داده اند، هیچ منفعتی در پیدا شُدن یک راه حل و پایان یافتن بُحرانی که به ابزار دوشیدن یک طرف درگیری و وسیله تحت فشار گُذاشتن و گرانفروشی به طرف دیگر بدل گردیده، ندارند. با این حال روسیه روز گُذشته مُشتریان خوش حساب خود را به بُردن پرونده اتُمی شان به شورای امنیت تهدید کرد و در همین حال کاخ سفید نیز از همراهی پکن در تحریمهای تازه خبر داد.
این تحوُل بیانگر آن است که موقعیت لرزان رژیم ولایت فقیه در داخل و شکست خوردن تلاشهای آن برای ثبات بخشیدن به وضعیت خود در برابر یورشهای پیاپی جُنبش اجتماعی، سیاست طرفهای خارجی در برابر آن را نیز به شدت تحت تاثیر قرار داده است.
در مُبارزه دلیرانه ی جُنبش اجتماعی برای آزادی و عدالت، دندان هیولای درنده کشیده شُده است. نبرد مردُم ایران نه تنها توانایی حُکومت برای حفظ و توسعه ی سیاست صُدور تروریسم و بُنیاد گرایی از یک طرف و تلاش برای دستیابی به جنگ افزار هسته ای را به گونه لمس پذیری محدود ساخته است بلکه همگام با آن و با قُدرت نمایی به عُنوان یک فاکتور تعیین کُننده در مسیر تحوُلات آتی، بیشتر و موثر تر خطر گُسترش بُحران خارجی رژیم به درگیری نظامی و پیامدهای فاجعه بار آن برای کشور را نیز کاهش می دهد.
از این زاویه، برخلاف رفتار ناهمگون و تنش زای رژیم ولایت فقیه، رویکرد خارجی جُنبش دموکراتیک به عینی ترین گونه، منافع ملی را نمایندگی می کُند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر