میلاد مختوم
رژیم ددمنش جمهوری اسلامی چنگال های خونین اش را دگر بار بر چهره زخم خورده ملت اسیر ایران کشید و خون سرخ پنج تن دیگر از فرزندان دلیر این آب و خاک را به نا حق بر زمین ریخت. قتل و خونریزی، کسب و کار روزانه نظام پلید آخوندی است. سرکرده گان رژیم ولایت از همان ابتدا که نهال نوپای انقلاب مردم را ریشه کن کردند، جرثومه زهرآگین نظام ضد بشری شان را با ریختن خون جوانان این مرز و بوم سر پا نگهداشته اند. تک تک صفحات دفتر حیات کثیف این نامردمان به خون مردم ایران آغشته است.
شیرین علم هدا، از شیر زنان اهل ماکو بود که تنها 29 بهار را تجربه کرده بود و از 3 سال پیش در سیاه چال های قرون وسطایی آخوندی اسیر بود. فرهاد وکیلی و علی حیدریان از زندانیان سیاسی اهل سنندج بودند که تا پیش از اعدام، 4 سال حبس را در زندان های جمهوری اسلامی گذرانده بودند. مهدی اسلامیان دومین نفر از خانواده اسلامیان است که ظرف یک سال گذشته توسط جلادان جمهوری اسلامی اعدام شده است؛ سال گذشته برادر 19 ساله او، محسن را در شیراز اعدام کرده بودند. و بالاخره فرزاد کمانگر، معلم 35 ساله اهل کردستان که بعد از تحمل 4 سال اسارت در زندان های قرون وسطایی به جوخه اعدام سپرده شد.
طبق آمار منتشر شده در مطبوعات رژیم آخوندی، تنها در ظرف سی روز گذشته، 40 نفر به جوخه های اعدام سپرده شده اند. رقم واقعی قربانیان رژیم همواره بیشتر از تعدادی بوده است که رسانه های رژیم اعلام کرده اند. به گفته سازمان عفو بین الملل بیش از یازده نفر در زندان های جمهوری اسلامی در انتظار اجرای حکم سنگسار، در اسارت به سر می برند.
اشک تمساح پیروان ولایت
رادیو فردا در خبری جعلی از محکومیت اعدام های اخیر توسط سید میرحسین موسوی خامنه خبر داده است. یک نگاه به متن بیانیه نخست وزیر محبوب دجال نشان می دهد که نه تنها خبری از محکومیت صریح اعدام های اخیر در آن یافت نمی شود، بلکه تنها نکرانی او رسوا شدن دستگاه ستمگستری رژیم آخوندی موسوم به قوه قضائیه و آنچه او "عدل علوی" می نامد، در اذهان مردم ایران است!
متن بیانیه شاگرد دجال به این شرح است:
"اعلام اعدام ناگهانی پنج نفر ازشهروندان کشور بدون آنکه توضیحات روشن کننده ای از اتهامات و روند دادرسی ومحاکمات به مردم داده شود شبیه روند ناعادلانه ای است که در طول ماه های اخیر منجر به صدور احکام شگفت آور برای عده زیادی از زنان ومردان خدمتگزار وشهروندان عزیز کشور ما شده است. وقتی قوه قضائیه از طرفداری مظلومان به سمت طرفداری از صاحبان قدرت ومکنت بلغزد مشکل است که بتوان جلوی داوری مردم را در مورد ظالمانه بودن احکام قضایی گرفت. چگونه است که امروز محاکم قضایی از آمران وعاملان جنایتهای کهریزک و کوی دانشگاه و کوی سبحان وروزهای۲۵ و۳۰ خرداد وعاشورای حسینی میگذرند وپرونده های فساد های بزرگ را باز نشده می بندند وبه صورت ناگهانی در آستانه ماه خرداد ، ماه آگاهی وحق جویی پنج نفر را با حواشی تردید بر انگیز به چوبه های دار می سپارند؟ آیا این است آن عدل علوی که به دنبالش بودیم؟"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر