عملیات مروراید مجاهدین در بهار ۱۳۷۰ کردکشی یا دخالت سپاه‌پاسداران در عراق؟
ایرج مصداقی
ایرج مصداقی
پس از پایان «جنگ خلیج» اول و آغاز مهیب‌ترین بمباران‌های تاریخ، درگیری‌های نسبتاً شدیدی بین نیروهای مجاهدین و ارتش آزادیبخش که در منطقه‌ی نوژول و شمال عراق پراکنده شده بودند و نیروهای کرد در کردستان عراق درگرفت. طی این درگیریها حدود ۴۰ مجاهد کشته و تعدادی زخمی شدند. بنا به تصدیق شاهدان عینی یکی از کشته‌شدگان این درگیریها رضا کرمعلی فرمانده مجاهدین بود که برای گفتگو به میان کردها رفته بود. یکی از زخمی‌شدگان خانم پروین شاه‌محمدی بود که برای همیشه فلج شد و من مدت‌ها از نزدیک با او کار کرده‌ام.
از تلفات نیروهای مقابل آمار دقیقی در دست نیست. مخالفان و دشمنان مجاهدین از این عملیات و درگیری به عنوان «کردکشی» نام می‌برند بدون آن که تلفات نیروی مقابل را «ایرانی کشی»، «مجاهد کشی» و یا «فارس کشی» بنامند. تعدادی از این افراد که از جداشدگان مجاهدین هستند، به آغوش رژیم بازگشته و سنگ کردها را به سینه می‌زنند و از «کردکشی» مجاهدین می‌نالند گویی که رژیم جمهوری اسلامی کم «کردکشی» آن‌هم در کردستان ایران کرده و کم قساوت به خرج داده است.
ذکر این نکته لازم است که از سال‌های میانی دهه‌ی ۶۰ و پس از نزدیکی نیروهای اتحادیه میهنی کردستان (جلال طالبانی) به رژیم تعدادی از مجاهدین در کمین نیروهای وابسته به این اتحادیه افتاده و کشته شده بودند بدون آن که مجاهدین مقابله به مثل کرده باشند و یا در واقعه‌ای دیگر، دو نفر از مجاهدین که یکی از آنها صمد امامقلی یکی از زندانیان سیاسی آزاد شده بود توسط نیروهای «یه‌کتی» به اسارت درآمده و مثله شده بودند.
بخشی از نیروهای کرد نیز بدون اشاره به سوابق خود در «کردکشی» (درگیری گسترده و دامنه‌دار بین حزب دمکرات و کومله در دهه‌ی ۶۰)، (درگیری شدید بین نیروهای جلال طالبانی با پشتیبانی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروهای مسعود بارزانی با پشتیبانی صدام حسین و ارتش عراق در سال ۱۹۹۶)، (درگیری بین نیروهای کرد ترکیه «پ ک ک» و نیروهای اقلیم کردستان با پشتیبانی دولت ترکیه پس از سقوط صدام حسین که به صحنه‌های فجیعی منجر شد) به «کردکشی» مجاهدین اشاره می‌کنند. گویا «کردکشی» صورت گرفته از سوی خودشان «حق مسلم» آنها و دعوای خانوادگی است.
از نظر من در جریان درگیری بین نیروهای مجاهدین و کرد در سال ۱۳۷۰ قطعاً نیروهای کرد و از جمله غیرنظامیان به همراه نیروهای مجاهد کشته شده‌اند. این طبیعت ظالمانه‌ی هرجنگی است. از سوی دیگر تردیدی نیست که در خلال جنگ‌ها و درگیریها، اقدامات انتقام‌جویانه و بیرحمانه صورت گرفته و می‌گیرد و یکی از دلایل زشتی جنگ این واقعیت است.
از آن‌جایی که هیچ‌گاه در عراق نبوده‌ام، و در تاریخ مذکور در زندان جمهوری اسلامی بودم، اطلاع موثقی در مورد این عملیات و کم و کیف آن ندارم. روایت‌های متفاوت و گاه متضادی نیز شنیده و خوانده‌ام اما با انتشار عکس قبر سه نفر از کشته‌شدگان سپاه پاسداران همدان در درگیری‌های مروارید، می‌کوشم بدون داوری به کشف حقیقت کمک کنم.
در اطلاعیه مجاهدین در ارتباط با عملیات مرورارید از جمله آمده است:
«سرانجام، سحرگاه 12فروردین، عملیات بزرگ و گسترده رژیم آخوندی برای اشغال خاك عراق و درهم‌كوبیدن و نابودكردن ارتش‌آزادیبخش آغاز شد و به یك رویارویی بزرگ و گسترده با رزم‌آوران آزادی انجامید كه اصلی‌ترین آنها، در ارتفاعات مروارید، به‌وقوع پیوست.
از ساعت یك‌ونیم شب، 7تیپ و لشكر سپاه ضدخلقی خمینی، متشكل از هزاران مزدور همراه با انواع تسلیحات و تجهیزات، در منطقه مرزی قصر‌شیرین، تهاجم گسترده‌یی در 4محور علیه مواضع ارتش‌آزادیبخش را به‌منظور تصرف ارتفاعات مروارید در شمال شهر‌جلولا و ارتفاعات آق‌داغ، آغاز كردند.»
http://www.mojahedin.org/events/4854
از نظر من با توجه به شناختی که از سیاست تبلیغاتی مجاهدین دارم تردیدی در بزرگنمایی نیروهای شرکت کننده‌ی رژیم در این حمله و هجوم نیست اما آن‌چه ملاحظه می‌کنید سنگ‌قبر‌هایی است از روستای سنگستان واقع در ۶ کیلومتری همدان که نشانگر حمله‌‌ی نیروهای رژیم و تلاش آنها برای تصرف ارتفاعات مرورارید است
هر سه نفر بر اساس آن‌چه روی سنگ قبرهایشان نوشته شده است بسیجی و سپاهی بوده و در «عملیات مروارید» و در «درگیری با منافقین» در «شمال قصر شیرین» کشته شده‌اند و اجساد هیچ‌کدام نیز به دست نیامده و «جاوید‌الاثر» هستند که نشانگر کشته شدن آنها در خاک عراق است. تاریخ کشته شدن هر سه نفر ۱۲ فروردین ۱۳۷۰ و مطابق با اطلاعیه مجاهدین است.
فقط از یک روستای هزار نفری سه نفر از نیروهای سپاه پاسداران در عملیات مروارید کشته شده‌اند. حسین رضوانیان برادر محمد حسن رضوانیان یکی از کشته‌شدگان این عملیات سال‌ها مدیرکل و معاون اطلاعات سپاه در شهرهای رشت و همدان بوده است.
در فیلم ذیل که در باره کوتای نوژه است، حسین رضوانیان از دقیقه ۴:۳۹ صحبت میکند اما نام وی ذکر نمی‌شود.
۲۷ اکتبر ۲۰۱۴
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر