ترجمه یک مقاله کوتاه از بهروز فراهانی: بیروت روز پیشتر

 مقاله ای کوتاه در هفته نامه سیاسی- فکاهی "کنق آن شنه " (مرغابی در زنجیر)

روز ۱۳ نوامبر ، در میانه شب، در حالیکه تیراندازی در پاریس پایان گرفته و  شبکه های اجتماعی از  هزاران پیام پریشان در جوش و خروش بودند ، " فیس بوک" دکمه " خبر سلامتی " را که اجازه میدهد با یک "کلیک "به دوستان و نزدیکان خبرسالم بودن خود را برسانند , فعال کرد.

روز پیش ، در بیروت ، داعش مرتکب مرگبارترین سوقصد ی شد که از زمان جنگ داخلی به این طرف در لبنان انجام گرفته بود. درست همانند پاریس کامیکازهای مجهز به جلیقه های انفجاری ، وارد "برج البراجنه"، واقع در حومه جنوبی بیروت، شدند. در این منطقه تحت نفوذ حزب الله لبنان ، در میان مردم شیعه مسلک، اولین تروریست بمب خود را منفجر کرد : انفجار ، سراسیمگی، فرارو پسرفت جمعیت . سپس اهالی محل بازگشتند تا به قربانیان کمک برسانند . در این زمان است که جانی دوم بمب خودش را منفجر کرد: 43 کشته و بیش از 230 زخمی. و همدردی حداقل بقیه دنیا .

خانم خبرنگار " نیویورک تایمز" ،در بیروت، اظهار تاسف کرد که چرا " فیس بوک " دکمه "خبر سلامتی" را به اهالی بیروت عرضه نکرد ، چیزی که درست فردا یش به فرانسویها ارائه شد. او مینویسد که یک پزشک لبنانی در بلوگ خود ، به تلخی شکوه کرد: "وقتی مردم ما می میرند ، هیچ کشوری خود را به رنگ پرچم ما در نمی آورد . وقتی مردم ما میمیرند دنیا سوگوار نمیشود " .  یک پیمایشگر ( انترنوت) زهرخندی زد و نوشت :" فیس بوک هم از دیگران درخواست نکرد تا پرچم لبنان را روی عکس های خود بگذارند ، در حالیکه مارک زوکربرگ خودش پروفیل خود را به رنگ " آبی – سفید – قرمز " در آورد. یک پیمایشگر دیگر می پرسد : " پس کجا هستند "# دعا برای بیروت " در تویتر ، در حالیکه "# دعا برای پاریس" مثل ویروس پخش شد. و یک بلوگ نویس دیگر پرسید " آیا کسی حتی یک شمع هم برای ما روشن کرد؟"