نرگس محمدی به دادستان کل: پرونده و زندگی‌ام را بر ملا کنید تا معلوم شود کدام‌یک از ما «مطرود» است

تقاطع: نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در نامه‌ای سرگشاده، به اظهارات اخیر جعفر منتظری، “دادستان کل کشور” جمهوری اسلامی که وی را ضلعی از یک «مثلث شوم» خوانده واکنش نشان داد و خواهان علنی شدن فوری «صفحه-به-صفحه کیفرخواست، و دفاعیات، و لحظه-به-لحظه زندگی‌اش» توسط این مقام قضایی شد تا میان آن‌ها «آن‌که سزاوار طرد شدن است، نزد افکار عمومی مطرود شود».
آقای منتظری روز ۲۷ مهرماه در سخنانی در استان خراسان شمالی گفت: «با مسأله برجام یک مثلث درست‌ شده است که یک ضلع آن در خارج از کشور است که خود را مدعیان حقوق بشر می‌خوانند و ضلع دیگر، درون کشور و افرادی را در داخل تربیت‌ کرده‌اند و به آن‌ها خط می‌دهند. متأسفانه ضلع دیگر این مثلث در قالب مسوولانی است که در جامعه شاهد آن هستیم که نادانسته و از روی جهل و غفلت حرکت‌هایی می‌کنند.»
او سپس با اشاره به نامه‌ی اخیر ۱۴ عضو مجلس شورای اسلامی به صادق لاریجانی، رییس قوه قضاییه برای تجدیدنظر در حکم نرگس محمدی، این فعال حقوق بشر زندانی را «یک ضلع شوم از این مثلث» خواند و افزود: «این افراد که نمایندگان مجلس خواستار حمایت از آن‌ها هستند پرونده‌هایی دارند که از وضعیت مناسبی برخوردار نیست و نمایندگان قبل از نوشتن نامه در حمایت از عناصر مطرود، وضعیت پرونده آن‌ها را بررسی کنند و آن را مورد بررسی قرار دهند. اگر قوه قضاییه اسناد تخلف این افراد را بر ملا نمی‌کند، دلیل این نیست که انسان‌های خوبی هستند.»
حال نرگس محمدی در پاسخی به این اظهارات نوشته: «سخت مشتاقم و درخواست عاجل دارم هر آنچه نسبت به تخلفات شرعی، قانونی، انسانی اینجانب در دست دارید، از طریق تمام رسانه‌هایی که در اختیار دارید، برملا بفرمایید. به یاد داشته باشید، او که اصرار بر علنی بودن دادگاه داشت، منِ متهم بودم و آن‌که اصرار بر خفا و پنهان بودن آن داشت، قوه قضاییه بود. به‌همین صراحت عرض می‌کنم به قدری تخلفات و توهین‌های اخلاقی علیه زنان در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه‌های امنیتی دیده و شنیده‌ام که اگر روزِ بر ملا کردنِ اسناد باشد، او که در موضع تهدید است من هستم نه دیگران. پس بهتر است به‌گونه‌ای سخن گفته شود که این‌طور برداشت نشود که مقامات حکومتی فقط به بولتن‌ها توجه می‌کنند و توجهی به دفاعیات متهم ندارند؛ روشی که نتیجه‌اش به رویه‌ی تبدیل شدن فرهنگ “بگم و بگم” در میان مقامات حکومتی منجر می‌شود.»
خانم محمدی در ادامه خودش را «یک فعال حقوق بشر» و «یک انسان و شهروند آزاد ایرانی» معرفی کرده و افزوده: «تاکنون نوشته‌هایم با محوریت قانون و اعلامیه جهانی حقوق بشر و حقوقِ نوشته شده بر اوراق کتاب، بوده است اما این نامه را از داخل زندان و بر مبنای حیثیت و شرف انسانی می‌نویسم که بر اوراق و کتب قانون، نانوشته، اما بر جانم حک شده است. پس اجازه تعرض به حیثیت و هویت و موجودیت انسانی‌ام نخواهم داد و تا احقاق حقم و اجرای عدالت سکوت نخواهم کرد.»
این زندانی سیاسی که به تازگی حکم حبس ۱۶ساله‌اش در دادگاه تجدیدنظر استان تهران تایید شده، در بخش پایانی نامه‌ی خود، پرونده‌اش را «برگی افتخارآفرین از مبارزات حق‌طلبانه ملتی که جان و مال‌شان را برای آزادی و عدالت داده‌اند و خواهند داد» توصیف کرده و خطاب به دادستان کل کشور جمهوری اسلامی نوشته: «پیشنهاد می‌کنم اگر قصد بر ملا کردن و رسوا نمودن دارید که همگان بدانند چه کسی خوب و چه کسی بد است، نگاهی به پرونده متهمان کهریزک، دروغ‌گویان و دزدان بیت‌المال، حمله‌کنندگان به کوی دانشگاه و آمران و عاملان فجایع سال ۸۸ بیفکنید تا متوجه شویم کدام‌یک از مسوولان از سر جهل و غفلت حرکت کردند و می‌کنند و جامعه دچار چه نوع مصیبت بزرگی شده است.»