دوستان و یاران عزیز
اول ماه مه بزودی فرا میرسد و همانند گذشته از اقدامی همبسته وعاجل از سوی اپوزیسیون چپ و حساس به منافع کارگران و در دفاع از آنها خبری نیست. سکوت کافیست!
این فراخوان هشداری است به تمامی سکتاریست ها و فرقه گرایانی که منافع سازمان و حزب و تشکل خود را بر منافع طبقه کارگر و گرسنگان شورشی در داخل کشور ارجح میشمارند و در لاک خود فرورفته اند و از انجام وظایف خود سر باز میزنند.
این فراخوان تاکیدی دو چندان بر فرصت های از دست رفته ای است که نه تنها یاری دهنده کارگران و پیشروان آنها در زندانها نیست بلکه تشتت مدافعان آنها ابزاری تیز تز در دست حکومتیان قرار میدهد.چنانچه با محتوی و چارچوب این متن توافق دارید لطفا اطلاع دهید.
این فراخوان تا دو روز دیگر منتشر خواهد شد.
باید یکی شویم
هرچه میگذرد بحرا ن ساختاری نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی عمیق تر شده ،فروماندگی دولت در عمل خود رانشان میدهد و طبقه حاکم در مانده ودیگر توانائی در ادامه حاکمیت ندارد. جنازه اش در خیابان ها ست طبقه کارگر و عظیم ترین جنبش توده ای را می خواهد که برای همیشه این لاشه متعفن را به گورستان تاریخ بسپرد.در سمت دیگر
طبقه کارگر به بزرگترین نیروی اجتماعی جامعه ایرا ن تبدیل شده و در اشل سازماندهی متشکل ترین نیرو یی است که قادر است با نظمی انقلابی و براساس برنامه ای سیاسی که در برگیرندهی منافع اکثریت عظیم توده ها باشد ، نظام کنونی را براندازد و نظامی نوین را مستقر نماید.
بیش از صد سال است که پیشتازان این طبقه ،کمونیستها و سوسیالیستها پرچم سرخ اول ماه مه روزهمبستگی جهانی کارگری را بر افراشته اند و هر ساله در شرایط شدید امنیتی در بر گزاری آن پافشاری کرده اند.سالی که گذشت یکی از پر شور ترین سال های مبارزات کارگری بود . مقاومت کارگران هفت تپه ، فولاد اهواز و هپکو اراک بویژه پشتیبانی سراسری دیگر نیرو های کارگری و دمکراتیک از آنها در عمل هبستگی سراسری را موجی دیگر به جلو رانده است.
زنان هفت تپه با شرکت فعال خود و مقاومت سپیده قلیان در برابر تجاوزات ماموران امنیتی بازتابی گسترده در جامعه داشته و عملن امروز مبارزات کارگری به جریان اصلی برای تغییر تبدیل شده است. به این حرکت باید همبستگی معلمان و دیگر نیروهای دمکراتیک را اضافه کرد.اکثریت مردم ایران در جستجوی خلاصی از این وضع فلاکت بار ند. اکثریت عظیم مردم به فروماندگی ودر ماندگی رژیم حاکم پی برده اند و بدیل های سلطنت و مجاهدین را که آمریکا ،اسرائیل وعربستان پشتش هستند قبول ندارند.
آمدن به میدان در روز اول ماه مه با وسعتی بس گسترده ، باوحدتی همبسته وفشرده و با اعلام بدیلی کارگری که در خدمت عظیم ترین نیروهای های توده ایست یعنی نود ونه درصد ی ها شرایط را برای پاسخ به چه باید کرد فراهم می سازد.زمینه ی چنین وظیفه ای چنانچه از هم اکنون به تدارک آن در میزانی عمومی بپردازیم می تواند فراهم شود .
شرط پیش روی
باور به طبقه کارگر و توده های عظیم مردم ایران است که تنها نیرویی واقعی اجتماعی اند که می توانند به بحران کنونی خاتمه دهند وراه را برای ایجاد جامعه ای دمکراتیک و برابر ،مستقل از امپریالیستها وارتجاع جهانی باز کنند.
باور به قدرت یکی شدن این طبقه ی بزرگ اجتماعی و پیوند آن با وسیعترین نیرو های توده ای است .
باور به همبستگی حداکثری و یگانه چپ های انقلابی ،سوسیالیست ها و کمونیستها است. باید اول ماه مه را به پرچمی برای یکی شدن ، بدور از فرقه گرا یی و خود مرکز بینی تبدیل کرد.
باید یکی شویم ،باید اول ماه مه را به پر چمی سراسری برای متشکل کردن طبقه کارگر و ایجاد تشکلی سراسری تبدیل کنیم.
باید اول ماه مه را به پرچمی برای یکی شدن توده های میلیونی ،این سازندگان واقعی تاریخ در اتحادی از زنان ومردان ،ملیتهای ستمدیده ، کلیه اقشار ستم ستیز تبدیل کنیم.
اول ماه مه امسال را به امری آگاهانه ، با شرکت وسیعترین نیروهای توده ای برای ایجاد بدیلی کارگری در مقابل بدیل های امپریالیستی و ارتجاعی تبدیل کنیم.
ما فعالین سیاسی حساس به منافع عمومی کارگران و ستمدیدگان کشورمان بر این باوریم که هر گونه بی اعتنائی به ملزومات و ضرورتهای مبارزاتی آنان در این برهه از زمان اقدامی خلاف منافع طبقاتی آنهاست.
گزارشگران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر