متن پیام عباس امیرانتظام
هم میهنان و همرزمان عزیز در شرایطی آغاز شصتمین سالگرد تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر را گرامی می داریم که این درخت تنومند به بار نشسته و میثاق و کنوانسیونها و نهادهای مختلف حقوق بشری از آن جوانه زده و رشد کرده است. اعلامیه جهانی حقوق بشر با تأکید بر آزادی، امنیت، برابری و شأن و منزلت انسان بنیانگذار تحولات بزرگ حقوق بشری در ۶۰ سال اخیر بوده است. دست آوردهای بشر در زمینه حقوق مدنی و سیاسی بسیار چشم گیر می باشد. هرچند که در آنچه که مربوط به حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی می باشد و بخصوص در زمینه حق به توسعه، هنوز انتظارات مدافعان و حامیان حقوق بشر برآورده نشده است. متأسفانه کشورما ، ایران یکی از سخت ترین دوران نقض فاحش حقوق بشر را تجربه می کند. مبارزین و فعالین حقوق بشر از اقشار مختلف و در رأس آن زنان و جوانان آماج حملات و رفتارهای خشونت آمیز، جریانات ضد حقوق بشری قرار گرفته است. هر روز بر فهرست بازداشت های غیر قانونی خود سرانه افزوده می شود. در بازداشتگاهها، فعالین مدنی و مدافعان حقوق بشر، مورد بدرفتاری و شکنجه قرار می گیرند، گویی که ۶۰ سال برای طلوع خورشید حقوق بشری کافی نبوده است ولی خوشبختانه مبارزین و فعالین حقوق بشری در ایران با پایداری های دلیرانه و مثال زدنی خود به آفتابی در منطقه تبدیل شده و چشم انداز بسیار روشنی را در افق پرفروغ جامعه شاداب و سرفراز ایران ترسیم می کنند. نگاهی به صف طولانی و بهم پیوسته مبارزان و فعالین جنبش مدنی نشان می دهد که تهدیدها ، فشارها و رفتارهای خشونت آمیز ناقضین حقوق بشر کوچکترین خللی در عزم و اراده ملت ایران در دست یابی به ارزشهای والای پاسداری از حقوق شهروندی و حقوق انسانی آنان وارد نکرده است.پاسداشت روز ۱۶ آذر در دانشگاههای کشور و منجمله گردهمایی تاریخی آنان در ۱٨ آذر در دانشکده فنی دانشگاه تهران ثابت نمود که مبارزات مدنی و مسالمت آمیز ملت ایران از توان و استحکام کافی برای پایداری و افتخار آفرینی در شرایط سخت برخوردار می باشد.من از دیدن مبارزات غرورآفرین وامید بخش جوانان و زنان کشوربه وجد آمده و برای بیان عظمت و شکوه مبارزات مردم ایران از اقشار و اقوام مختلف،ازیافتن کلمات و عبارات مناسب عاجز می مانم. از فرصت استفاده نموده و یاد و خاطره‍ی سه آذراهورایی دانشکده‍ی فنی دانشگاه تهران در سال ۱٣٣۲ را گرامی میدارم. من در لحظه شهادت این یاران دانشگاهی در صحنه درگیری و مبارزه بعنوان دانشجوی وقت دانشکده فنی حضور داشتم و الفت و پیوند عاطفی ناگسستنی با این عزیزان دارم. همچنین مناسب می بینم که در اینجا به مبارزات اثرگذار و مستمر جنبش دانشجویی ادای احترام نموده و مقاومت دلیرانه دانشجویان کشور در حمایت و ارتقای حقوق بشر در ایران ارج بگذارم. فقط بعنوان نمونه، با ذکر نام سه نفر از این عزیزان: احمد قصابان، مجید توکلی و احسان منصوری سپاس خود را تقدیم دانشچویان مبارز نمایم. همچنین در مقابل استقامت و تلاش خستگی ناپذیر جنبش زنان سر تعظیم فرود آورده و با ذکر نام دونفرازشیرزنان ایرانی، خانمها حسین خواه و جلوه جواهری استتقامت آنها را ارج می نهم و عیناً با یاد اسالو ، صالحی، مددی ازجنبش مدنی و مسالمت آمیز کارگران کشور تقدیرنموده و سپاس خود را تقدیم زحمتکشان شریف کشورمی نمایم. به پاس احترام به روزنامه نگاران شجاع، آگاه، مسئول و پرتلاش از آقای عمادالدین باقی یاد می کنم و تلاشهای خستگی ناپذیر این مدافع پی گیر حقوق زندانیان را ارج می گذارم. اگر ماه آذر در کارنامه خود روز تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشررا ثبت نموده ولی در کشور ما یکی از تاریکترین و خوفناکترین روزها ی نقض حقوق بشر را به یاد گذاشته است. یاد قربانیان قتلهای زنجیره ای آذر ماه گرامی باد، یاد داریوش و پروانه فروهر، محمد مختاری، محمد جعفرپوینده، در یادها و در تاریخ مبارزات مدنی ایران جاودانه باد. من بعلت ضیق وقت در حد حوصله و وقت این مجلس فقط از نمادها و سنبل ها یاد کردم وگرنه لیست مبارزان و فعالین حقوق بشر و جامعه مدنی ایران بسیار طولانی می باشد. یاد همه شهدا و مبارزین راه آزادی و استقلال ایران گرامی باد. از مبتکرین و برگزارکنندگان این مراسم از صمیم قلب سپاسگزارم در کشوری که مبارزین آن دهها جایزه بین المللی حقوق بشر را به خود اختصاص داده اند، واقعاً جای چنین مراسمی خالی بود. توفیق هر چه بیشتر بانیان مبتکر و خلاق این حرکت مدنی را از خداوند متعال مسئلت دارم. اما بعنوان یک پیشکسوت بر این باور هستم که با کارنامه درخشانی که جنبش مدنی ایران پشت سر دارد، حرکت های از این دست می بایستی بدور از تعارفات و ملاحظات فردی و با تکیه بر معیارهای حقوق بشری، بر پایه دوستی استوار باشد تا در ادامه راه از نفس نیفتد. به همین دلیل و به عنوان اولین گام عاجزانه درخواست می نمایم که اولین جایزه حقوق بشری ایران به نام یک زن ایرانی که سهم عمده ای در مبارزات مدنی ایران در سد ه اخیر به خود اختصاص داده است، رقم بخورد. برای ارج گذاری به مبارزات مستمر و خستگی ناپذیر بانوان دلاور ایرانی و به پاس احترام و ستایش تلاشها و توانائیهای خانم سیمین بهبهانی در پیشبرد و تحقق اهداف حقوق بشر و به پاس یک عمر تلاش صادقانه، پی گیرانه و دلیرانه بانوی شعر و ادب ایران، درخواست می نمایم که این جایزه تقدیم ایشان شده و جایزه حقوق بشر ایران به نام ایشان مزین گردد. در خاتمه دو پیشنهاد تقدیم حضار محترم می کنم : ۱-یک کمیته بین المللی از برندگان جوایز حقوق بشری مطبوعاتی و هنری تأسیس شده و نقش دیدبانی و نظارت و هدایت فعالیت های حقوق بشری را عهده دار شود. ۲- یک دادگاه نمادین ملی با مشارکت حقوقدانان ، فعالین و مدافعین حقوق بشر تأسیس تا بر اساس ضوابط و موازین حقوق بشری پرونده های ملی را مورد بررسی و دادرسی قرار دهد. دوباره می سازمت ای وطن عباس امیر انتظام تهران ۱۹/۹/٨۶
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر