جمعه، ۲۴ مهر، ۱۳۸۸ 
ساعت 4 بعدازظهر است، مسجد النبی، روبروی کوی دانشگاه تهران، پذیرای چهره‌هایی دردمند و آشناست. زنان و مردانی که برای سومین روز درگذشت بهنود شجاعی با قلب‌هایی غصه‌دار آمده‌اند تا با حضورشان،هم مایه تسلی خانواده بهنود باشند و هم اعتراضی به حکم غیرانسانی اعدام.
مخالفت با مجازات اعدام برای کودکان، وجه تشابه همه کسانی است که امروز در مسجد النبی جمع شده‌اند و برای سالهای کودکی بهنود که در زندان گذشت، اشک می‌ریزند. برای تمام سال‌هایی که به امید آزادی در زندان برای بهنود و دیگرانی چون او گذشت و می‌گذرد و برای آن لحظه آخر که بهنود با هزار امید و آرزو، بالای صندلی رفت تا شاید مادر احسان، بر خطای او چشم بپوشد و او نتوانست ببخشد. نتوانست ببخشد و با دستانش آخرین حلقه اتصال میان بهنود و زندگی را از بین برد، صندلی را کشید، تا شاید این‌گونه بتواند تمام شب‌هایی را که با یاد احسان کشته شده‌اش خوابیده است، فراموش کند. شاید آرام گیرد.
بنا به فراخوان جمعی از فعالان حقوق کودک، قرار بود امروز، حضور در مراسم ختم بهنود شجاعی، نشانه‌ای باشد بر اعتراض به اعدام کودکان.
زنان و مردان با کاغذ نوشته های " اعدام کودکان را متوقف کنید"،" اعدام کودکان= وحشیانه ترین جنایت بشری"، " ایران، رکوردار اعدام کودکان در دنیا" و .. در مراسم حضور یافتهاند و به خانواده بهنود شجاعی تسلیت می‌گویند.
صدای شیون‌هایی زنی، اشک را از چشمان تمام حاضران جاری می‌سازد. زنی فریاد می‌زند:" الهی بمیرم که تمام جوونیتو تو زندان بودی"ٰ . صدای هق هق گریه است که فضا را پر می‌کند.
حضور نیروهای لباس شخصی و امنیتی در اطراف مسجد، محسوس است. مجلس ختم اما به آرامی و بدون هیچ صحبتی تمام می‌شود. پدر بهنود شجاعی می‌گوید که "صبح امروز از سوی اداره آگاهی و قاضی کوه کمره‌ای آمده اند و وی را تهدید کرده‌اند که مجلس را در نهایت آرامش و بدون سخن اعتراض‌آمیزی، برگزار کند." او از حاضران می‌خواهد که از پخش کاغذنوشته های خود خودداری کنند.
معترضان به حکم اعدام، با کاغذ نوشته‌های خود در برابر درب ورودی مسجد اجتماع می‌کنند. برخی از‌آنان به سمت خیابان می‌روند تا رهگذران را از علت اجتماع خود با خبر کنند.
در این مجلس، پدر و مادر علی مهین‌ترابی، دیگر نوجوان محکوم به اعدام هم حضور یافتهاند. مادر علی درحالی که اشک می‌ریزد می‌گوید که دادگاه علی دو هفته دیگر برگزار می‌شود. اما به ما گفته‌اند که حکم از قبل مشخص است. پرونده علی مهین‌ترابی که در دادگاه اولیه به اعدام محکوم شده است، با اعتراض وکیل، قرار است مجددا مورد رسیدگی قرار گیرد.
و پایان مراسم، همانند همیشه با حضور نیروهای لباس شخصی و نیروی انتظامی همراه است که از حاضران می‌خواهند محل را ترک نمایند.!
و این گونه، سومین روز از اعدام بهنود شجاعی، نوجوانی که متهم بود در سن 17 سالگی فرد دیگری به نام احسان را به قتل رسانده است، سپری شد. شاید مرگ بهنود و اعتراض فعالان مدنی به اجرای حکم اعدام کودکان، موجب شود تا دیگر کودکان زیر حکم اعدام از طناب دار رهایی یابند.
شاید بهنود با مرگش بتواند، نوجوانان دیگری چون خود را از وحشت آخرین شب انفرادی نجات دهد.. شاید..
کمیته گزارشگران حقوق بشر
مخالفت با مجازات اعدام برای کودکان، وجه تشابه همه کسانی است که امروز در مسجد النبی جمع شده‌اند و برای سالهای کودکی بهنود که در زندان گذشت، اشک می‌ریزند. برای تمام سال‌هایی که به امید آزادی در زندان برای بهنود و دیگرانی چون او گذشت و می‌گذرد و برای آن لحظه آخر که بهنود با هزار امید و آرزو، بالای صندلی رفت تا شاید مادر احسان، بر خطای او چشم بپوشد و او نتوانست ببخشد. نتوانست ببخشد و با دستانش آخرین حلقه اتصال میان بهنود و زندگی را از بین برد، صندلی را کشید، تا شاید این‌گونه بتواند تمام شب‌هایی را که با یاد احسان کشته شده‌اش خوابیده است، فراموش کند. شاید آرام گیرد.
بنا به فراخوان جمعی از فعالان حقوق کودک، قرار بود امروز، حضور در مراسم ختم بهنود شجاعی، نشانه‌ای باشد بر اعتراض به اعدام کودکان.
زنان و مردان با کاغذ نوشته های " اعدام کودکان را متوقف کنید"،" اعدام کودکان= وحشیانه ترین جنایت بشری"، " ایران، رکوردار اعدام کودکان در دنیا" و .. در مراسم حضور یافتهاند و به خانواده بهنود شجاعی تسلیت می‌گویند.
صدای شیون‌هایی زنی، اشک را از چشمان تمام حاضران جاری می‌سازد. زنی فریاد می‌زند:" الهی بمیرم که تمام جوونیتو تو زندان بودی"ٰ . صدای هق هق گریه است که فضا را پر می‌کند.
حضور نیروهای لباس شخصی و امنیتی در اطراف مسجد، محسوس است. مجلس ختم اما به آرامی و بدون هیچ صحبتی تمام می‌شود. پدر بهنود شجاعی می‌گوید که "صبح امروز از سوی اداره آگاهی و قاضی کوه کمره‌ای آمده اند و وی را تهدید کرده‌اند که مجلس را در نهایت آرامش و بدون سخن اعتراض‌آمیزی، برگزار کند." او از حاضران می‌خواهد که از پخش کاغذنوشته های خود خودداری کنند.
معترضان به حکم اعدام، با کاغذ نوشته‌های خود در برابر درب ورودی مسجد اجتماع می‌کنند. برخی از‌آنان به سمت خیابان می‌روند تا رهگذران را از علت اجتماع خود با خبر کنند.
در این مجلس، پدر و مادر علی مهین‌ترابی، دیگر نوجوان محکوم به اعدام هم حضور یافتهاند. مادر علی درحالی که اشک می‌ریزد می‌گوید که دادگاه علی دو هفته دیگر برگزار می‌شود. اما به ما گفته‌اند که حکم از قبل مشخص است. پرونده علی مهین‌ترابی که در دادگاه اولیه به اعدام محکوم شده است، با اعتراض وکیل، قرار است مجددا مورد رسیدگی قرار گیرد.
و پایان مراسم، همانند همیشه با حضور نیروهای لباس شخصی و نیروی انتظامی همراه است که از حاضران می‌خواهند محل را ترک نمایند.!
و این گونه، سومین روز از اعدام بهنود شجاعی، نوجوانی که متهم بود در سن 17 سالگی فرد دیگری به نام احسان را به قتل رسانده است، سپری شد. شاید مرگ بهنود و اعتراض فعالان مدنی به اجرای حکم اعدام کودکان، موجب شود تا دیگر کودکان زیر حکم اعدام از طناب دار رهایی یابند.
شاید بهنود با مرگش بتواند، نوجوانان دیگری چون خود را از وحشت آخرین شب انفرادی نجات دهد.. شاید..
کمیته گزارشگران حقوق بشر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر