صد سال مناقشه در خاورمیانه؛ میراث بیانیه ۶۷ کلمه‌ای بالفور
TOPICAL PRESS AGENCY
آرتور بالفور، یک نماینده مجلس بریتانیا، جایی در کتاب‌های تاریخ مدرسه‌های کشور خود ندارد، اما دانش‌آموزان اسرائیلی و فلسطینی او را خوب می‌شناسند.
بیانیه‌ای که او در دوم نوامبر ۱۹۱۷ (یازدهم آبان ۱۲۹۶ شمسی) منتشر کرد، در کلاس‌های تاریخ این دانش آموزان تدریس می‌شود و بخشی کلیدی در روایت‌های تاریخی متضاد این دو ملت است.
این بیانیه همچنین می‌تواند به عنوان سرآغاز مناقشه اعراب و اسرائیل قلمداد شود.
بیانیه آرتور بالفور، که در آن زمان وزیر خارجه بریتانیا بود، همراه با نامه‌ای به لُرد والتر روتشیلد، یک طرفدار مشهور صهیونیسم بود. جنبشی که به دنبال خودمختاری یهودیان در سرزمین تاریخی این قوم بود که از ساحل مدیترانه تا کرانه باختری رود اردن را در بر می‌گرفت. جایی که فلسطین شناخته می‌شد.
بیانیه بالفور، می‌گفت که دولت بریتانیا، از تاسیس یک سرزمین برای مردم یهود در فلسطین حمایت می‌کند. این بیانیه همچنین می‌گفت که هیچ عاملی نباید "باعث ایجاد تبعیض در حقوق شهروندی و دینی جامعه غیر یهودی ساکن این منطقه شود."
برای فلسطینی‌ها بیانیه بالفور، خیانتی بزرگ بود چون در آن زمان، بریتانیا به اعراب که در جنگ جهانی اول تحت حکومت امپراتوری عثمانی بودند قول کمک داده بود. به این معنی که بریتانیا از استقلال اعراب در خاک عثمانی حمایت کند. این مناطق بیشتر خاورمیانه امروز را در بر می‌گرفت. اعراب اینطور برداشت کرده بودند که فلسطین هم از این حمایت برخوردار خواهد شد، گرچه در توافق نامی از فلسطین برده نشده بود.
در شهر رام الله، در کرانه باختری رود اردن، یک معلم از دانش آموزانش می‌پرسد: "فکر می‌کنید که اقدام بریتانیا، جنایتی علیه مردم فلسطین بود؟" همه دست‌هایشان را بالا می‌برند.
یک دختر ۱۵ ساله جواب می‌دهد: "بله، این بیانیه غیر مشروع بود چون فلسطین بخشی از امپراتوری عثمانی بود و تحت کنترل بریتانیا نبود. بریتانیا عرب‌ها را اقلیت در نظر گرفت درحالی که بیش از ۹۰ درصد جمعیت عرب بودند."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر