۱۳۸۸ آبان ۱۵, جمعه

دستگیری خبرنگاران به اتهام انعکاس واقعیت ادعایی "نظام" در 13 آبان

منصور امان

رژیم ولایت فقیه در واکُنش به بازتاب جهانی تظاهرات گُسترده علیه خود در 13 آبان، چند خبرنگار خارجی و ایرانی را دستگیر کرده است. اقدام مزبور که بی درنگ خود به موضوع اول رسانه های بین المللی تبدیل شُد، در تناقُض آشکار با تبلیغات رسمی قرار دارد که به سختی تلاش می کُند حُکومت را با ثبات و مُخالفتهای بی گُسست مردُمی با آن را ناچیز و بی اهمیت جلوه دهد.

باند تنگدست نظامی - امنیتی ولی فقیه در حالی که به طور عملی از سرکوب یا کُنترُل جُنبش اعتراضی ناتوان است، با شدت بیشتری به مایه گیری از معرکه های تبلیغاتی خویش وابسته شُده است. حُکومت اُمیدوار است که به اتکا ابزارها و دستگاه های عظیم و پُرخرجی که در اختیار دارد، بتواند عقب اُفتادگی خود از سیر رویدادها را جُبران کُند و تاثیر بازدارنده ای بر نیروهای مُحرک آن بگُذارد. از این رو چنین می نماید که تمرکُز فزاینده رهبران جمهوری اسلامی بر "جنگ روانی" و "رسانه های مخملی"، رابطه مُستقیمی با کاهش گُستره ی نفوذ امکانات مادی آنها شامل سرکوب خیابانی، زندان، دادگاه، پاسدار، پُلیس و لباس شخصی داشته باشد.

تبلیغات ریشخند آمیز بُلندگوهای حُکومت پیرامون قُدرت کمی نیرویی که در 13 آبان مُقابل رژیم ولایت فقیه صف آرایی کرده بود، آرایش آن در برابر جبهه داخلی و خط سیاسی آن رو به ناظران کُنجکاو خارجی را فاش می سازد. منابع رسمی در همان حال که مشغول هضم کردن حُضور ثقیل جُنبش اجتماعی در خیابانها بودند، تظاهُرکنندگان را "چند ده نفر" (فارس) و حداکثر "چند صد نفر" (ایرنا) شُمارش کردند.

دو روز بعد و زیر فشار انبوه اطلاعات مُستند ویدیویی، تصویری و نوشتاری که از سوی مُخالفان یا گُزارشگران حرفه ای در سراسر جهان پخش گردید، خط تبلیغاتی حُکومتی این تعداد را به چندین برابر افزایش داد و در آخرین رقم سازی، از "یکی دو هزار" مُخالف (حُجت الاسلام احمد خاتمی) سُخن می راند و در همان حال اصرار می ورزد که هواداران رژیم "صدهزار نفر" (همان منبع) بوده اند.

دستگیری خبرنگاران به اتهام انعکاس واقعیت ادعایی آقای خامنه ای و شُرکا در 13 آبان، همه رشته هایی را که دستگاه های امنیتی – تبلیغاتی حُکومت بافته اند رشته می کُند. این نه یک حرکت از سر نادانی بلکه، واکُنشی طبیعی از جانب حُکومتی محسوب می شود که تعادُل خود را از دست داده و اعتبار تدبیرهای آن به فاکتورهایی خارج از دسترس و حوزه قُدرت اش مشروط گشته است.

هیچ نظری موجود نیست: