فرانکفورت. جمعه 9 بهمن 1388
اعدام، جنایت و قتلی است از قبل برنامه‌ریزی شده، و سکوت در مقابلِ جنایت با هر هدف و انگیزه‌ای تاًیید جنایت و جانی است. نمایش همه‌گانی دیروز در اعتراضِ هم‌آهنگ جامعه‌ی تبعیدی در اکثر نقاط و شهرهای اروپایی به حکم غیر‌انسانی اعدام آرش رحمانی‌پور و محمد‌رضا علی‌زمانی که در آستانه 22 بهمن و جشن تولد سی‌و‌دو ساله‌گی نظام اسلامی، قربانی توطئه کثیف نظام با‌ج‌بگیران اسلامی شدند، نشان از این باور عمومی داشت.
در زیر بارش برف شدید و سرمای زیر صفر و در نامناسب‌ترین ساعت کاری یک روز غیر‌تعطیل، بسیاری از فعالین سیاسی و پشتیبانان جنبش اخیر مردمی در ایران در مقابل کنسولگری و خانه حکومت اسلامی در فرانکفورت به جنایت اخیر حکومت قداره‌بندان نه! گفتند. حرکت هم‌آهنگی که دیروز در اعتراض به اعدام‌های اخیر در آکسیون‌هایی مشابه با مضمون مخالفت با احکام صادره و اجرا شده اعدام در اکثر نقاط و شهرهای اروپا صورت گرفت. به دعوت "جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی کلن" و با حمایت بخشی از فعالان سیاسی فرانکفورت و پشتیبانان جنبش اخیر مردمی ایران در مخالفت با اجرای احکام اعدام، جمع کثیری در مقابل کنسولگری ایران در فرانکفورت با تجمع خود به سیاست سرکوب و ترور و اعدامِ مخالفان حکومت اعتراض کردند. دعوت‌کننده‌گان پیشاپیش از همه‌گان خواسته بودند در صورت تمایل با هر نوع شعار و پرچم که بدان تعلق دارند در مخالفت با احکام صادر و اجرا‌شده اعدام‌های اخیر در مقابل کنسولگری حضور پیدا کنند.
نیروهای پلیس آلمان که کار محافظت از کنسولگری را عهده‌دار بودند، با در اختیار قراردادن مکانی نزدیک به کنسولگری مانع نزدیک شدن تظاهرکننده‌گان به آن سمت شدند. ساعاتی پس از شروع تظاهرات و در اعتراض به این اقدام پلیس، جمعی از تظاهرکننده‌گان با شکستن موانع پلیس قصد نزدیک شدن به کنسولگری را کردند، تعدادی محدود از حاضرین نیز با پرت کردن تخم‌مرغ به شیشه‌های کنسولگری به بیان خشم و اعتراض خود اقدام ورزیدند که پلیس با خشونت اقدام به بازداشتِ یکی از معترضین کرد. تظاهرکننده‌گان با کار توضیحی برای پلیس و اعتراض به خشونتِ بی‌منطق اعمال شده توسط آنان، با بستن خیابان اصلی خواهان آزادی وی شدند. سرانجام با آزادی فرد مزبور توسط پلیس، این آکسیون موفق پس از حدود چهار ساعت و در زیر بارش بی وقفه برف و سرمای شدید پایان یافت. در پایان تعدادی از حاضرین با تاًکید بر آن‌که مخالفت با موج اعدام ها را نبایست تنها محدود به این روز خاص یا 22 بهمن کرد بر ادامه‌ی آکسیون‌های مشابه در روزهای آتی توافق کردند. منطق این جمع آن بود که: نبایست تنها به 22 بهمن اکتفا کرد. از همین حالا با تمامی امکاناتی که در خارج کشور در اختیار است استفاده و با رسانه‌ای کردن آن از فاجعه‌ای که در شرف وقوع است جلوگیری کرد. حرکت دیروز و هم‌آهنگ جامعه‌ی تبعیدی در سراسر اروپا نشان از آن داشت که خارج از هرگونه نگاه متفاوت به آینده و سرنوشت و سرشتِ جنبش، دست‌کم در مخالفت با حکم ضدبشری اعدام و در مبارزه‌ی متحد علیه آن می‌توان همبسته‌گی خود را با مبارزات داخل کشور نشان داد.
مخالفت هماهنگ و یک صدای ما شاید گونه‌ای تزریق انرژی به مبارازت داخل باشد. هرمقدار صفوف ما در مخالفت با کشتارهای برنامه ریزی شده سردمداران نظام مستحکم‌تر و پرشمارتر باشد، تقاضای فشار جهانی بر نظامِ رو به موت اسلامی را در کشورهای محل اقامت‌مان افزایش خواهد داد. خوشبختانه بدنه‌ی جنبش اجتماعی از چنان وزنی برخوردار است که مایه‌ی امیدواری همه‌ی ما محکومین به امید است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر