موج دستگيری دانشجويان، نشانه ی وحشت رژيم از 16 آذر88

ارژنگ بامشاد با نزديک شدن 16آذر، روز دانشجو، مأموران امنيتی رژيم، فشار بر دانشجويان را بشدت بالا برده اند. دستگيری فعالين دانشجويی بصورت گسترده ای به جريان افتاده است. در شبانگاه چهارشنبه 27 آبان ماه ، سورنا هاشمي، مهرداد بزرگ، فرزان رئوفي، احسان دولتشاه، عليرضا موسوی ، سينا شکوهی و البرز زاهدی از فعالين دانش‌جويی توسط نيروهای امنيتی بازداشت و به نقطه‌ی نامعلومی منتقل شدند. در تبريز دو تن از فعالين دانشجويی دانشگاه آزاد تبريز به نام‌های رسول عالی نژاد و بهروز فريدی دستگير و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات برده شدند. در دانشگاه شيراز بعداز ظهر سه شنبه 26 آبان ماه ندا اسکندری و خديجه قهرمانی پس از مراجعه به کميته انضباطی برای پيگيری احکام صادره در مورد خود، بازداشت شدند. در دانشگاه مشهد در 28 آبان، 22 تن از دانشجويان فعال دانشکده مهندسی و 2 تن از دانشجويان دانشکده علوم اداری و اقتصاد دانشگاه فردوسی به کميته انضباطی احضار شدند. در اروميه، در پی اعتراض به مرگ 4 دانشجو بر اثر گازگرفتگی ، تعدادی از دانشجويان دستگير شدند. تعدادی از دانشجويان دانشگاه های خواجه نصير، آزاد تهران و تفرش، شريف، اميرکبير و علم و صنعت هم دستگير شده اند. درهمين حال سلمان سيما، کوهزاد اسماعيلي، حسن اسدی زيدآبادي، محمدصديقي، حجت شريفي، نفيسه زارع کهن و موسی ساکت از اعضای دانش آموخته گان وابسته به دفتر تحکيم وحدت نيز دستگير شده اند. هم زمان با موج دستگيری فعالين دانشجويي، محسن اژه ای دادستان کل کشور در گفت و گوی ويژه ی خبری روز پنچ شنبه 27 آبان ماه به معترضان هشدارداد و تاکيد کرد: " از اين به بعد با هر گونه اقدامی که موجب اخلال در نظام شود، بدون هيچ اغماضی برخورد خواهد شد و هيچ عذر و بهانه ای پذيرفته نيست." دستگاه ولايت و باند سپاهی ـ امنيتی حاکم، هرچند در روزنامه ها و رسانه هايشان، مدام از اين حرف می زنند که تظاهرات کنندگان و مخالفين چند صد نفر يا چند هزار نفر بيشتر نيستند، اما در واقعيت امر از رشد و گسترش جنبش وحشتزده شده اند. آن ها که دريافته بودند 16 آذر امسال، در حال و هوای ديگری برگزار خواهد شد و به عنوان حلقه ای از زنجيره ی حرکت های تاکنونی جنبش اعتراضی ضداستبدادی قلمداد می شود، خود را برای کنترل و سرکوب آن آماده می کنند . آن چه دستگاه ولايت و سران رژيم را به شدت نگران کرده است، سراسری بودن حرکت های دانشجويی است. گزارش حرکت های دانشجويی از دانشگاه های گوناگون سراسر کشور، و همچنين موج دستگيری ها از اروميه گرفته تا مشهد و شيراز و ديگر شهرها، نشان از سراسری بودن اعتراضات دانشجويی دارد. اعتراضاتی که می تواند در تداوم خود به شکل گيری زمينه های هماآهنگی و ارتباطات پايدار منجر شود. همين امر بر وحشت رژيم افزوده است. بر پايه اين نگرانی و برای آرام سازی فضای جنبش دانشجويی از هفته ها قبل تدارک ديده بودند. اعزام افرادی هم چون صفار هرندی و رسائی به دانشگاه های مختلف و سازماندهی سخنرانی ها، تلاشی بود برای يافتن راه های ارتباط و کاهش خشم دانشجويان. اما اين اقدامات با مخالفت توده ی دانشجو روبرو شد. در همين گردهم آيی ها، دانشجويان فرياد می زدند: دوربين ها را خاموش کنيد. آن ها بر خطر اين اقدام مآموران رژيم بخوبی واقف بودند. مأموران امنيتی با فيلم برداری از صحنه های اعتراض دانشجويان، به شناسايی فعالين می پرداختند. امری که اکنون با گسترش موج دستگيری ها حقانيت نگرانی دانشجويان را اثبات کرده است. ارگان های سرکوب بر اين باورند که از طريق فيلم برداری از حرکت های اعتراضی توده ی دانشجو، راحتتر می توانند به شناسايی فعالين بپردازند. اما آن ها ابله تر از آنند که دريابند، توده ی دانشجو، به همين راحتي، فعالين و سازمانگران خود را به جلو صحنه اعزام نخواهد کرد. واقعيت اين است که تلاش برای تداوم مبارزه و حفظ روند توده ای شدن حرکت های دانشجويي، به فعالين و سازمانگران اين درس را آموخته است که در شرايط ترس از جنبش توده اي، رژيم به هر اقدامی دست می زند، ضرورت تلفيق کار علنی و مخفي، از ملزومات يک فعاليت سازمان يافته و ادامه دار است. اکنون که دستگاه سرکوب، برای جلوگيری از سازماندهی موفق مراسم 16 آذر، به سياست دستگيری گسترده و به زير شکنجه بردن فعالين دانشجويی برای کشف شبکه های فعالين روی آورده است، تکيه بر عنصر توده ای بودن حرکت های دانشجويی و مشارکت هر چه بيشتر دانشجويان در حرکت های اعتراضي، می تواند ترفند جديد رژيم را خنثی کند. حضور توده دانشجويان يک دانشکده در حرکت های اعتراضي، و هم آهنگ کردن اين حرکت ها با اقدامات اعتراضی ديگر دانشگاه ها، قدرت مقابله ی دانشجويان با پليس سياسی را صد چندان خواهد کرد. اما برای سازماندهی موفق چنين اقدامي، هم حفظ توده ای ماندن حرکت های دانشجويی و هم هم آهنگ کردن آن با دانشگاه های گوناگون، ضرورت شکل گيری هسته های مخفی دانشجويی که بر پايه های اعتماد های شکل گيرفته و آزمايش پس داده، استوار باشد، بيش از پيش مطرح خواهد شد. بدون سازماندهی ضرور برای حفظ و تداوم و هم آهنگی حرکت ها، نمی توان مقاومت مؤثری در برابر تهاجم سرکوبگرانه ی دستگاه ولايت سازمان داد. هم زمان با تاکيد بر ضرورت حفظ فعالين و شبکه های سازمانيافته، می بايست روی جلب حمايت اقشار گوناگون مردم نيز کار کرد و آن ها را به کمک فراخواند. گسترش اخبار دستگيری ها، همراه شدن با خانواده های آن ها و سازماندهی اعتراضات در مقابل زندان ها و ادارات قضائي، امکانات رژيم برای سرکوب در سکوت را درهم خواهد شکست و جرئت مقابله ی توده ای مردم دربرابر دستگاه ولايت را افزايش خواهد داد. اکنون زمان آن فرارسيده است که دانشجويان از هر طر يق ممکن بر جلب حمايت مردمی بکوشند و زمينه های پيوند و هم گرايی ميان جنبش دانشجويی و ديگر جنبش های اقشار گوناگون را فراهم آورند. از اين طريق می توان با سرکوب لجام گسيخته ی رژيم اسلامی مقابله کرد و امکان پيشروی را فراهم ساخت. http://bamschad.wordpress.com/