در حـالـي كه بحث نگراني نمايندگان مجلس به خـاطـر بـي‌خبري از قراردادهاي نـفتي و گازي كشور به ويژه قرارداد اخير با تركيه، همچنان مورد توجه مـحـافـل رسـانـه‌اي است، ديروز يكي از اساتيد حوزه انرژي، به نكته‌اي اشاره كرد كه انعقاد هر نوع قرارداد براي صادرات گاز را با ترديد و شائبه‌هايي مواجه مي‌سازد. البته اين استاد دانشگاه، مستقيما بحث صادرات گاز را مطرح نكرد. اما اظهارات او يادآور هشدارهايي است كه در سه سال گذشته، بارها توسط مركز پژوهش‌ها و اعضاي كميسيون انرژي مجلس ابلاغ اما پـاسـخـي از مقامات دولتي را به دنبال نداشت. دو سال قبل، مركز پـژوهـش‌هـاي مجلس، گزارشي منتشر كرد كه نشان مي‌داد تاخير طـولانـي مدت در تزريق گاز به چـاه‌هـاي نـفـت، موجب كاهش شـديـد رانـدمان چاه‌ها شده است. مركز پژوهش‌ها با اشاره به كمبود گاز موجود براي تزريق به چاه‌ها و نيز ناتواني دولت در تامين نيازهاي داخلي، به صراحت تاكيد كرده بود حداقل تا ده‌سال آينده، گاز مازاد براي صادرات وجود ندارد. مركز پژوهش‌هاي مجلس و برخي متخصصان صنعت نفت، معتقد بودند خسارت‌هاي وارده بـه خـاطر تاخير در تزريق گاز به چاه‌ها آنقدر زياد است كه به هيچ وجـه قـابـل جـبران نيست و اگر ناتواني در تـامين به موقع گاز براي تـزريـق به چاه‌ها ادامه پيدا كند راندمان چاه‌ها آنقدر كاهش پيدا مي‌كند كه در آينده‌اي نه چندان دور، امـكـان بـرداشـت از بـرخـي چـاه‌هـاي نـفـت از بين مي‌رود ولذا ايـران بـه جـاي صـادر كننده، در جـمـع وارد كـنـنـدگان نفت قرار خـواهـد گـرفت. همين هشدار، بـاعـث شـد كه رئيس اصولگراي كميسيون نفت در مجلس هفتم، در اظـهارنظري توام با نگراني و عصبانيت اعلام كند: »تاريخ نسبت به كساني كه قراردادهاي صادراتي گازي را امضاء مي‌كنند قضاوت خوبي نخواهد داشت«. او حتي قضاوت آيـنـدگـان نــســبــت بــه امـضـاكـنـنـدگـان قـــراردادهـــاي طـــولانــي مـــدت صــادرات گــاز را بــا قـضـاوت امـروز نـسـبــت بـه خـائنـان مقايسه كرد. آنچه ديروز توسط يكي از مدرسان دانـشـگـاه در ايـن زمـيـنـه اعـلام شـد مــسـتـنــدســازي علــمـــي هــمـــان هــشــدارهــايــي بــود كــه تـوسط اصــولــگــرايـان مجلس هفتم بيان شد و بسياري از كـارشنـاسـان نفتـي نيز در سال‌هاي اخير و هم‌زمان با اصـرار دولـت احـمـدي‌نژاد براي انـعقاد قراردادهاي طولاني‌مدت صـادرات گاز، آن را مطرح كرده بودند. اين عضو هـيـئـت علـمـي دانـشـگـاه علامه طـبـاطـبـايـي بـا تاكيد بر اينكه از مجموع 540 ميليارد بشكه ذخيره نـفـت ايـران بـا ادامـه وضعيـت موجود در بـرداشـتاز مــخــازن و بــدون اسـتـفـاده از روش صـيانتي، تنها60 ميليارد بشكه نفت قابل استحصال است، گفت :بـر ايـن اساس 480 مـيلـيـارد بـشـكه (معادل 24هزار مـيلـيـارد دلار بـر اسـاس نفت 50 دلاري) بـراي هـمـيشه زير زمين دفــن خــواهــد شــد. مـسـعــود درخـشــان در گـفـتـگـو بـا فـارس اظهـارداشت: بايد دانست تا چه زماني درآمد ارزي حاصل از صدور نفـت خام خواهيم داشت و تراز انرژي كشور چيست؟ بايد بگويم در واقع پاسخ مشخصي براي اين سوال وجود ندارد جز آنكه سناريو هاي مختلفي را براي اين موضوع مدنظر قرار دهيم. درخشان افزود: آيـنـــده‌اي خــوشـبـيـنــانــه بــراي درآمدهاي ارزي از صدور نفت خام نداريم و اين سناريو هايي كه مي گـويـم صـرفا براي اين است كه در‌‌‌تـحـقـيـقــات اسـتـفــاده شـود، بنابراين سعي مي كنم يك الگوي مطالعاتي براي پاسخ به اين سوال ارائـه كـنم. ايـن اسـتـاد دانـشگاه تصريح كرد: درايران وقتي ميزان نـفـت خـام در ميادين را حساب كردند فهميدند كه درحدود 600 ميليارد بشكه نفت خام اوليه وجود دارد در اينجا حتما سوال مي شود كه »آيا روي اين ميزان نفت خام مي توان حساب كرد؟« كه پاسخ مي‌دهم هرگز. پس روي چه ميزان از اين مقدار نفت خام مي توان حـسـاب كـرد؟ كـه مجددا پاسخ مــي‌دهـم آن مـقــدار كــه قــابــل استحصال باشد و اين امر بستگي دارد كه چگونه بهره برداري كنيم.
درخشان در پاسخ به اين سوال كه <آيا بازيافت ثانويه انجام شده است يا خير و يا تا چه حد مي‌توانيم بازيافت ثانويه داشته باشيم و آيا مي‌توانيم كاري كنيم تا تمامي آن 600 ميليارد بشكه نفت خارج شود؟> اظهار داشت: البته 60ميليــــــــارد از 600 ميليارد بشكه نفت از دست رفتــــــــه و تنها 540ميليارد بشكه نفت باقي مانده و در نهايت مي‌گويم محال است. اگر خيلي هزينه كنيم تنها مي‌توانيم 10 درصد اين ميزان را خارج كنيم كه آن هم نياز به پول دارد ولي ديگر پولي نداريم. درخشان افزود: واقعا حل مسائل اقتصادي كشورنياز بــــــــه كامپيوتر ندارد بـــــــــا همين انگشتان دست هم مي‌توان مسائل مملكت را درك كرد به شرط آنكه سواد خواندن و نوشتن داشته باشيم اما متاسفانه بعضي از مسئولان ما اين سواد را ندارند. بايد گفت، ما درباره چنين مبلغي صحبت مي‌كنيم كـــــــه در آنجا براي ما وجود دارد ولي در عمل هيچ كاري نكرده ايم و چشمان خود را بر روي اين ثروت عظيم بسته ايم. وي تصريح كرد: متاسفانه مسائــــل مهم‌تر را فراموش كــــــــرده‌ايم و سر خود را بـــــــا چيزهاي بيهوده گـــــرم كـــرده‌ايم و حتي مي‌خواهيم يارانه‌هايي را هدفمند كنيم كــــــــه هيچ زيرساختي براي آن فراهم نكرده‌ايم. حال چه كســـــــي سودش را مي‌برد؟ آن دسته كه چشمانشان را باز كرده باشند كه در را‡س آنها شركت‌هاي نفتي بين‌المللــــــــي و يا حكومت‌هاي ديگـــــــــر است. بايـــــــد گفت ويژگي جهان سومي موجب شده است كه ايران اين مسائل را ناديده بگيرد، زيرا ما آينده را نمي‌بينيم. اين مدرس دانشگاه اظهار داشت: بايد از امروز به مدت 30 سال گاز تزريق كنيم تا بعضي از ميادين بعد از 5 تا 6 سال بتوانند نفت توليد كنند، در‌نهايت مي‌توان گفت نزديك بـــــــــه 40 سال ديگر نفت خواهيم داشت و مي‌توانيم 60 ميليارد بشكه نفت را خارج كنيم و در غيراين صورت تا ابد اين ميزان نفت زيرزمين مدفون خواهد شد. درخشان با اشاره به ذخيره سازي گاز اظهار داشت: اگر گاز به ميادين تزريق شود از بين نمي رود و حتي مي‌توانيم بعد از مدتي اين گاز را خارج كنيم و بنابر اين حجم عظيمي از گاز خواهيم داشت، در عمل اين گاز ذخيره شده و ديگر لازم نيست به دنبال جايگاه براي ذخيره سازي گاز باشيم و اگر الگوي توليد صيانتي را انجام دهيم بعد از 30 سال كه عربستان قدرتش در نفت از بين رفت يقينا قدرت اول را در جهان كسب مي‌كنيم. درخشان ادامه داد: اكنون شما مي‌گوييد گاز تزريق كنيم براي توليد صيانتي! من مي‌گويم گاز از كجا بياوريم. گاز زيادي نداريم و حتي سرمايه‌گذاري نمي‌كنيم تا گاز خارج كنيم، همين اندك گازي هم كه در كشور است رايگان بذل و بخشش مي‌كنيم. درخشان گفت: <آيا تركيه دانشگاهي به نام نفت دارد يا اصلا خودش توليد كننده گاز است كه ما با آنها قرارداد گازي مي‌بنديم؟> هنگامي كه شركت ملي نفت ايران در اوج قدرت خود بود <پتروناس> مالزي رقمــــــي نـــــداشت. ولــــي اكنـون افتخـار مـــــي‌كنيـــــم <پتروناس> مالزي آمـــــــده و مي‌خواهد در بهره‌برداري از ميادين به ما كمك كند. ما خودمان كمبود شديد گاز در داخل داريم ولي گاز را رايگان به تركيه، مالزي، هند و كشورهاي ديگر مي‌دهيم و خوشحال هستيم كه از تركمنستان گاز وارد مي‌كنيم. اين مدرس دانشگاه با اشاره به روند كنوني گفت:درادامه بايد بگويم وضع موجود چندان روشن نيست زيرا خود مسئولان نيز نمي‌دانند چه كار دارند مي‌كنند، زيرا فكر مي‌كننـــــــد هر چه بيشتر صادر كنند بهتر است، اما من فكر نمي‌كنم با اين روش راه به جايي ببريم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر