جمع خیابانی، کابوس هولناک رژیم

یادداشت روز فـرهـاد مهدوی

برنامه راه پیمایی 1 3 آبان در ایران، با جدیت تمام توسط عموم مردم معترض بخصوص جوانان تدارک می شود. ظاهرا یک رویارویی بزرگ دیگر میان معترضین، و نظام سرکوبگر ولایت در پیش است، چه بسا حواشی مراسم 1 3 آبان امسال از متن آن پر رنگ تر بوده باشد. این که در مراسم چهارشنبه آینده چه حوادثی روی خواهد داد، تماما به رفتار عمله و اکره نظام بستگی دارد، گردانندگان رژیم به خوبی متوجه هستند که نارضایتی عمومی و تنفر از نظام ولایت فقیه به جایی رسیده که کوچک ترین اشتباه در برخورد با تجمعات اعتراضی مردم، ممکن است وضعیت را از این هم که هست بحرانی تر کرده و اوضاع به طور کل از کنترل خارج شود. از این رو هر چه به 1 3 آبان نزدیک تر می شویم بر وحشت و هراس خامنه ای و دار ودسته افزوده می شود و بز دلانه در صددند تا با ترساندن مردم و با عربده کشی ها و تهدیدها، از آمدن مردم به خیابان جلوگیری کنند. آخوند جنتی دبیر شورای نگهبان و امام جمعه موقت تهران، 20 روز پیش از 1 3 آبان (24 مهر ماه) با اشاره به پیش رو بودن این روز گفت: عده ای که مهره ی دست دیگران هستند و نقشه های شان در مراسمی همانند روز قدس خنثی شد، در مراسم سیزده آبان نیز بی نقشه نیستند." جنتی که از راه پیمایی اعتراضی مردم در روز قدس همچنان سوز و گداز می کرد افزود: اخلال گران روز قدس، برای سیزده آبان برنامه دارند. مسئله دشمنی این افراد بسیار ریشه دار است. آنان خواستار حذف نظام اسلامی هستند." از بعد از انتخابات کودتایی اخیر و آمدن مردم به خیابان ها همراه با سر دادن شعارهای حق طلبانه و به قولی ساختار شکن نظیر "مرگ بر دیکتاتور" و "مرگ بر خامنه ای"، تعادل میان مردم و رژیم بهم خورده است، به عبارت بهتر ترس مردم از هارت و پورت های سرکوبگرانه ی رژیم از میان رفته، و می دانند که کرک و پشم رژیم ریخته و ماشین جهنمی سرکوب اش تقریبا از کار افتاده است. دیدیم که آن جوان دانشجو به طور کم سابقه ای چشم در چشم خامنه ای او را مورد انتقادهای سنگین قرار داد، و خود خامنه ای نیز شاید ناخواسته اعتراف کرد که حتی خودی های نظام هم دیگر او را تحویل نمی گیرند و به حرف و خواسته اش اعتنا نمی کنند. شرایطی که البته یک شبه بوجود نیامده و خلق الساعه نیست، سی سال جنایت و سرکوب و حق کشی سیستماتیک، نفس مردم را بریده و آنها را به خیابان ها کشانده است. اکنون اعتراضات خیابانی به تدریج به یک روش و به اصطلاح مشی مبارزاتی با رژیم آخوندی تبدیل شده است، رژیمی که به هیچ "صراط مستقیمی" تن نمی دهد. در جایی اشاره کردم که طی 30 سال گذشته خیابان ها از معترضین گرفته شده بود، اکنون مردم، خیابان ها را به عنوان یک عرصه و یک پتانسیل جدید کشف کرده و دریافته اند که می توانند در بیان اعتراضات بحق و قانونی خود از خیابان ها به مثابه یک ابزار استفاه کنند. این یک دستاورد سیاسی است، مردم نبایستی حضور در خیابان و اعتراض خیایانی را دست کم بگیرند. مشی مبارزاتی - این که چگونه مخالفت مان را علیه حاکمیت ابراز کنیم و عند الاقتضاء آن را کنار بزنیم- متناسب با نوع و ماهیت تضاد میان مردم و دستگاه حاکمه تعیین می شود، اگر رژیمی فی الواقع همه ی راه های مبارزه ی قانونی و مدنی را بست، قطعا برای مردم چاره ای نمی ماند جز این که به شیوه های قهر آمیز متوسل شوند. اکنون مردم به صورتی مدنی به خیابان آمده اند و با راه پیمایی مسالمت آمیز و حتی بعضا با سکوت، مطالبات خود را می خواهند. از اینجا به بعد به رژیم برمی گردد که نسبت به خیزش اعتراضی، قانونی و حق طلبانه مردم چه واکنشی نشان دهد. از اینرو ناگزیریم که این مرحله، یعنی مرحله ی ابراز اعتراض از طریق تظاهرات خیابانی را طی کنیم، یا تکلیف رژیم و مطالبات قانونی مردم در خیایان ها تعیین می شود و یا رژیم دست به سرکوب بیشتری خواهد زد، که در آن صورت روش های قهر آمیز اجتناب ناپذیر علیه نظام حاکم که عدم مشروعیت اش آشکار گردیده، بیش از پیش مشروع و موجه خواهد شد. کسانی از موضع بی عملی و ترس خوردگی، و یا دفاع از نظام ولایت فقیه و مخالفت با ادامه ی اعتراضات خیابانی، حتی از "سازش" با رژیم دم می زنند و می گویند که "سرنوشت مردم در خیایان تعیین نمی شود ". این یک مغلطه و سفسطه است، کسی نگفته سرنوشت مردم در خیابان تعین می شود، معلوم است که سرنوشت مردم اساسا در کارخانه ها، مزارع، پشت میز دانشگاه ها، و نیز با تولید، سخت کوشی و دستاوردهای داخلی و بین امللی تعیین می شود، ولی سرنوشت یک رژیم ضد مردمی را قطعا می توان در خیابان ها تعیین کرد. بدون ساده سازی و الگو برداری، مگر دولت های اوکراین، صربستان و رومانی توی خیابان تعیین تکلیف نشدند؟ در اوکراین وصربستان مردم حدود دو هفته در خیابان ها مانند تا دولتی که در انتخابات تقلب کرده بود ساقط شد. در رومانی نیز مردم به خیابان آمدند و ماندند تا دولت سقوط کرد. حالا اعلام شرکت جنبش اعتراضی در راه پیمایی 13 آبان به کابوس هولناکی برای خامنه ای و ایادی او بدل شده است. ملکیان معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در بخشنامه ای، تمامی رسانه ها را از انعکاس مطالبی که حاوی دعوت معترضان یا تحلیل آنها در خصوص روز 13 آبان باشد منع کرد. وی در اين نامه که محرمانه خوانده شد، هدف مخالفان دولت را برهم زدنِ آرامش جامعه در روز ١٣ آبان عنوان کرد. احمدی مقدم فرمانده نیروی انتظامی نیز با توجه به احتمال تجمع معترضین در روز 13 آبان، چماق تهدید را بالا برد و گفت "ما بارها گفته‌ايم هر تجمع قانوني قطعا چتر امنيتي پليس را به دنبال خواهد داشت و از هر اقدام قانوني حمايت مي‌كنيم، اما در مقابل از اقدامات غيرقانوني به ويژه به قصد ايجاد تنش، جلوگيري و برابر قانون برخورد مي‌شود." وی تاکید کرد "توصيه‌ام اين است كه هر كس مي‌خواهد تجمعي داشته باشد مجوزهاي لازم را بگيرد." جالب است بدانید که احمدی مقدم پیش از این، یعنی در 15 مهر ماه گفته بود که "تصورم اين است كه روز 13 آبان حادثه خاصي نخواهيم داشت. ما با جنبش سبز يا جنبش ديگري اگر در چارچوب قانون باشد مشكلي نداريم و حتي اگر غيرقانوني باشد تا مرز آشوب تحمل مي‌كنيم " باید به این گماشته ی ولی فقیه که از ترس، حرف قبلی اش را پس گرفته حالی کرد که مراسم 13 آبان، سی سال است که برگزار می شود و هیچگاه صحبت مجوز برای شرکت در آن در میان نبوده، وانگهی هواداران جنبش اعتراضی قصد دارند در همان مراسمی شرکت کنند که خود رژیم همواره با التماس می خواسته که مردم در آن شرکت کنند، لذا طرح اخذ مجوز برای شرکت در آن، نقض غرض و حرف یاوه ای است. جوکار رئیس جنایتکار بسیج دانش آموزی، اعلام گسترده ی شرکت معترضین در مراسم 13 آبان را "جنگ روانی" نامید که از سوی دشمنان نظام به راه افتاده است. او "حضور سازمان یافته سه ميليون دانش‌آموز بسيجي در راهپيمايي مقابل لانه جاسوسي" را به عنوان تهدید به رخ معترضین کشید. فرمانده سپاه موسوم به سيد‌الشهداي استان تهران نیز جنبش اعتراضی مردم ایران را "کانون فتنه" خواند و گفت که "در روز 13 آبان شيطنت‌هايي" خواهند داشت. وی تاکید کرد که "در اين زمينه بايد هوشيار باشيم و غفلت نکنیم، اگر مراقب نباشيم در آينده مشكلات جدي‌تري خواهيم داشت ". وحشت و هراس کارگزاران رژیم از آن است که راه پیمایی 13 آبان به یک آکسیون بزرگ اعتراضی و ضد دولتی تبدیل شود، آکسیونی که نامشروع بودن کل نظام را در انظار جهانیان به نمایش بگذارد و معترضین را یک سنگر به جلو براند. ترس رژیم به حدی است که وزیر بهداشت طی طرحی از دولت می خواهد تا به بهانه ی جلوگیری از شیوع آنفلونزای نوع آ ، راه پیمایی ها و تظاهرات پیش رو را لغو کند. ملاحظه می کنید که اعتراضات خیابانی واستفاده معترضین از مراسم و مناسبت های رسمی ، کار را به جایی رسانده که رژیم احتمالا در آینده از خیر این مراسم بگذرد و قید برگزاری آنها را بزند. کم ترین نتیجه ی برگزاری اعتراض خیابانی 13 آبان قطعا ممانعت از ثبات دولت کودتا خواهد بود و اجازه نمی دهد که احمدی نژاد دروغگو وضعیت را عادی جلوه دهد و مدعی شود که همه چیز تمام شده است. بنا بر این، همه باید در هر چه با ابهت تر نشان دادن این راه پیمایی، مشارکت کنند و از آن حمایت نمایند. موردی که تا این حد رژیم را می ترساند و بالا و پائین اش را بهم می ریزد، مردم ما را خوش حال می کند. این یک شاخص است، هر حرکتی که رژیم را بد حال کند، یعنی به نفع مردم است. بنا بر این آنهایی که ناشیانه به میر حسین موسوی گیر می دهند و می نشینند و از حرف هاش نکته در می آورند و به اصطلاح گاف می گیرند، اصل قضیه را فراموش می کنند و توجه ندارند که هم بد حالی رژیم را تخفیف می دهند و هم خوش حالی مردم را منقص می کنند. در حال حاضر و در این مقطع باید یقه آن کسی را گرفت که حتی "اعتراض" خشک و خالی به تقلب در انتخابات را "جرم بزرگ" می داند. حسینیان از مزدوران خامنه ای در مجلس ارتجاع، در تقابل با اعلام شرکت معترضین در روز 13 آبان به شگرد فرار به جلو متوسل می شود و می گوید "از حضور مخالفان دولت در راه پیمایی روز 13 آبان استقبال می کند"! رئیس دروغگوی فراکسیون حامیان دولت در مجلس، حضور میلیونی مردم معترض در راه پیمایی روز قدس را ناچیز و در حد "چند هزار نفر" اعلام می کند و می افزاید "من خوش حال می شوم که این جریان روز 13 آبان هم به میدان بیاید تا معلوم شود که چه کسانی دنبال آشوب هستند" این نماینده مجلس ارتجاع و سایر مزدوران رژیم اگر اندکی تحمل کنند، یک بار دیگر در روز 13 آبان نیز حضور بی شمار مردم معترض و انزوای سیاسی نظام نکبت بار ولایی را به چشم نابینای خود خواهند دید. اکنون همه چیز برای چنین نمایش قدرتی آماده است، سران جنبش اعتراضی بویژه میرحسین موسوی و کروبی اعلام کرده اند که در راه پیمایی 13 آبان حاضر می شوند، بسیاری و از جمله "شورای همآهنگی جبهه اصلاحات" و نیز "جمعی از سبز های دانشگاه های سراسر کشور" ، از مردم خواسته اند که در این راه پیمایی شرکت کنند، حتی جریان هایی در خارج کشور که از اساس نمی خواهند سر به تن تمامیت رژیم باشد، برای شرکت در راه پیمایی 13 آبان فراخوان داده اند. بدین ترتیب قرار بر این است که روز 1 3 آبان همه به خیابان بیایند و نبض خیابان ها در دست مردم معترض باشد، باید از 1 3 آبان روزی اعتراضی ساخت، همان چیزی که ایادی رژیم از آن می ترسند. مردم همچنان خواهان مطالبات خود هستند، می خواهند فریاد یزنند که دولت احمدی نژاد نامشروع است و ولی فقیه نیز از این دولت نامشروع حمایت می کند. اگر خامنه ای گوشش بدهکار نیست و علنا حق ابراز نظر یعنی آزادی بیان را "جرم بزرگ" می داند، پس مردم نیز حق دارند که شعار بدهند "ولایتش باطل" است. 1 3 آبان فرصت مغتنمی است باید از آن استقبال کرد. رژیم، برغم شاخ و شانه کشیدن ها، در موضع تهاجم نیست، نباید به او فرصت داد، مردم همه همبسته و با هم اند، و در معیاد 1 3 آبان باز هم رژیم را به عقب خواهند راند. "سایت دیدگاه . فـرهاد مهدوی farhaadmahdavi@hotmail.com 10 آبان