ساچمه های تبعیدی: ساچمه هایی که بارها تاریخ سرکوب را رقم زده اند
تاریخ ما هنوز همچنان در مبارزه برای دادخواهی جان های شیرین مبارزانی که بر اثر سرکوب “انقلاب فرهنگی” رژیم بر خاک افتادند، بسر میبرد تاعاملان و آمران ترور های عریان جمعی و سازمان یافته در تظاهرات ۳۱ فروردین ۱۳۶۰ به محاکمه کشیده شوند. تظاهراتی که در تجلیل از مقاومت پرشکوه اول اردیبهشت ۱۳۵۹ و آنها که در این مقاومت جانشان را از دست داده بودند، صورت گرفت و با پرتاپ نارنجک جنگی به صفوف تظاهرات توسط مزدوران حزب الله رژیم تازه به قدرت رسیده جمهوری اسلامی، به خاک و خون کشیده شد. موضوع در واقع بر سر سرکوب جنبش و مقاومت در ایران بود که هر روز بیشتر شکل میگرفت و مسئولیت می پذیرفت. سراسر کشور در تب گسترش آزادی میسوخت. در حالیکه حاکمان جدید با استفاده از تسلیحاتی که از رژیم شاه به ارث برده بودند، فاجعه آفریدند.
اما استفاده از این نوع سرکوب جمعی توسط رژیم، فقط به سال ۱۳۶۰ بر نمیگردد.
رژیم جمهوری اسلامی در مقابله با خیزش آبان ۱۳۹۸ که علیه بالارفتن نرخ بنزین و گسترش آن اعتراضات به همه شهرهای ایران صورت گرفته بود، از تفنگ های شاتگان، یعنی از اسلحه هایی با امکان پرتاب گلوله های ساچمه ای استفاده کرد. در بسیاری از شهرها از جمله در ماهشهر، مزدوران رژیم مردم معترضی را که از شدت سرکوب به نیزارهای اطراف پناه برده بودند، با استفاده از تیربار سنگین و جنگی دوشکا نیز به رگبار بستند. خبرها حتی حاکی از استفاده از گلوله های ساچمه‌ای نیز بود که به مجروح شدن بسیاری انجامید.
و اکنون تاریخ سرکوب و ترور جمعی، بار دیگر در روز جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰ در اصفهان رقم خورد. تحصن، تظاهرات، گردهمآیی‌ها و اعتراضات شکوهمند و برحق کشاورزان و مردم زحمتکش اصفهان و چهارمحال نسبت به مشکلات بی آبی حاصل از سیاست های ویرانگر رژیم جمهوری اسلامی و علیه مافیای آب، وحشیانه سرکوب گردید و خفه کردن فریاد تشنه گان خوزستان در سال گذشته را به یاد آورد. رژیم با همان شیوه‌ای که اعتراضات مردم خوزستان علیه بی آبی را به خاک و خون کشید، در اصفهان نیز هنگامیکه با سیل عظیم جمعیت معترض و همبستگی اقشار مختلف مردم با کشاورزان رویرو شد، از سلاح ها و تجهیزات کشنده استفاده کرد. ویدئوهای منتشر شده حاکی از استفاده پی پروا از تفنگ‌هایی با گلوله های ساچمه‌ای است که در اثر شلیک این گلوله ها، از جمله بر چشمهای معترضان، باعث کوری آنها و وارد کردن آسیب های جبران ناپذیر شد. برخورد گلوله های ساچمه ای، با توجه به فواصل ساچمه ها در سر و صورت برخی، نشان دهنده شلیک از فاصله بسیار نزدیک می باشد.
آنچه که برای سرکوب تظاهرات سال ۱۳۶۰ و سپس در خیزش آبان ۱۳۹۸ و اکنون در اعتراضات آذر ماه ۱۴۰۰ مردم به جان آمده اصفهان به کار برده شد، بکارگیری سلاح‌ها و تجهیزات کشنده است. نارنجک هایی که به صف تظاهرات ۳۱ فروردین ۱۳۶۰ پرتاب و مرگ سه نفر و زخمی شدن دهها تن دیگر را باعث شد، در کارخانجات صنایع نظامی واقع در سلطنت آباد، با پروانه و به ابتکار یک شرکت آلمانی در زمان شاه ساخته میشد و نه به دست افرادی که “سه راهی” میسازند و حتی نه از نوع نارنجک های معمولی که در زمان قیام به دست مردم افتاد. بلکه از نوع کم نظیر و جدیدی بود که فقط باید در کارخانه های تسلیحاتی با حفاظت های بسیار بالا سراغ آن را گرفت.
رژیم جمهوری اسلامی نه تنها زرادخانه سلطنت آباد را پس از قیام در اختیار گرفت، بلکه همچنین حافظ قراردادهایی شد که رژیم شاه برای ساخت و صدور تسلیحات کشنده، با آلمان و سایر کشورهای تولید کننده منعقد کرده بود. این رژیم با صرف هزینه های بالایی به گسترش صنایع تسلیحاتی ای پرداخت که علیرغم تبلیغات گوش خراشش، نه به منظور مقابله با “دشمن خارجی”، بلکه مشخصا و عمدتا برای خفه کردن و سرکوب خیزش های به حق در سرتاسر ایران مورد استفاده قرار میگیرد. این امر نشان میدهد که جمهوری اسلامی تنها با تکیه بر قهر عریان و خشونت و سرکوب فاشیستی همه جانبه، و با حمایت تولید کنندگان و صادرکنندگان تسلیحات مرگبار توانسته است خود را تاکنون سرپا نگهدارد.
جمع ساچمه های تبعیدی، که استفاده از گلوله های ساچمه ای و عوارض ناشی از آن را بر بدن‌های بسیاری از یاران خود فراموش نکرده است و استفاده مکرر از آن در افت و خیزها و رخدادهای سرتاسر کشورمان توسط رژیم جمهوری اسلامی، و به خاک و خون کشیدن بسیاری از مردم معترض را به تجربه دیده است، خود را در امر پیگیری و مستند سازی این جنایت ها مصمم تر می‌بیند. باشد تا قدمی در راه عدالت نسبت به آنچه که در طول بیش از چهار دهه بر ما تحمیل شده، برداشته باشیم.
ساچمه های تبعیدی – آذر ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر