مدافعان عجیب ! مدافعان عجیب و غریب آزادی مطبوعات در تظاهرات همبستگی با «شارلی اِبدو»

ژانویه ٢٠١٥ مدافعان عجیب

شارلي اِبدو هدف از قتل دسته جمعي در دفتر شارلي اِبدو، در روز چهارشنبه ۷ ژانويه ٢٠١٥، کُشتن روزنامه نگاران و طراحان مجله به خاطر عقايد آنان بود. اين کشتار، مدافعان آزادي بيان را سوگوار کرده و کلِ جامعه فرانسه را به وحشت انداخته است. کارکنان لوموندديپلماتيک با تسليت به خانواده ها و نيز دوستان قربانيان، با آن ها اعلام همبستگي مي کند. اين کشتار، با استراتژي تنش و هراس افکنانه اي گره خورده است که متاسفانه عناصرش را مي شناسيم: تعصب شبه ديني، فراخوان به «جدال تمدن ها»، نابودي تدريجي آزادي هاي همگاني به بهانه ي خيالي تامين امنيت همگان و پيروزي در «جنگ عليه تروريسم». نبردي سرنوشت ساز در گرفته است. داو اين نبرد، تعيين خطوط گسست در فرانسه است. آتش افروزان قصد دارند با تقابل بخش هائي از جمعيت با اين خطوط بر پايه تبار، فرهنگ و دين آنان، در اروپا دسته بندي ايجاد کنند. ما همه تلاش خود را به کار خواهيم بست تا در يک سوي سنگربندي ها، همه ي طرفداران يک جامعه آزادشده گرد هم آيند، جامعه اي که روزنامه نگاران و گرافيست هاي شارلي اِبدو نيز به خاطر آن مبارزه مي کردند. هیئت تحریریه لوموند دیپلماتیک ************************************************************************ مدافعان عجیب و غریب آزادی مطبوعات در تظاهرات همبستگی با «شارلی اِبدو»  Alain GRESH پپس از سوء قصد در ساختمان مجله شارلی اِبدو، میلیون ها نفر در سراسر فرانسه، در روزهای شنبه و یکشنبه (۱۰ و ۱۱ ژانویه) به تظاهرات پرداختند(۱). آنان ضمن بیان احساسات بی کران خود در برابر این همه کشته، دلبستگی شان را به آزادی مطبوعات نشان دادند. اما، این تجلیل در خوش بینانه ترین حالت، با حضور رهبران سیاسی جهان که رابطه شان با آزادی مطبوعات، دست کم دوپهلوست، تیره شد. در این جا به این نکته اشاره نمی کنیم که این رهبران، از جمله رهبران غربی در جنگ با تروریسم مسئولیت مستقیم دارند، جنگی که نتیجه اصلی آن در بیست سال گذشته افزایش تروریسم و نیز بلبشوی بیشتر در جهان عربی-اسلامی است.

آخرين مقالات اين نويسنده:  برگردان: Behrouz AREFIبهروز عارفي

به مقاله «جنگ علیه تروریسم» (۲) مراجعه کنید. ما در این جا، فقط چند اشاره به این موضوع مسئله سازمی کنیم . اطلاعیه «گزارشگران بدون مرز»(۳) «ازحضور رهبران کشورهائی نظیر مصر، سوریه، ترکیه، الجزایر و امارات متحده عربی در «راه پیمائی جمهوری خوهانه» اظهار انزجار می کند، کشورهائی که در آن ها روزنامه نگاران و بلاگ نویس ها به طور منظم مورد آزار قرار می گیرند. در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات، که «گزارشگران بدون مرز» منتشر کرده، این کشورها به ترتیب مقام های ۱۵۹، ۱۴۸، ۱۵۴، ۱۲۱ و ۱۱۸ را در میان ۱۸۰ کشور، به خود اختصاص می دهند». در مصر، علاوه بر سه خبرنگار تلویزیون الجزیره که بیش از یک سال است زندانی اند، ده ها روزنامه نگار دیگر نیز در زندان به سر می برند(۴). خود من از چهار روزنامه نگار مصری (از جمله عبداله فخرانی) پیامی دریافت کرده ام که بیش از یک سال است در سیاهچال های رژیم در انتظار محاکمه احتمالی هستند(۵). در همان روزی که وزیر امورخارجه مصر بر سنگفرش های میدان رپوبلیک [پاریس] قدم می گذاشت، یک شهروند مصر به اتهام «بی خدائی» به سه سال زندان محکوم شد (۶). تارنامه روزنامه «بیست دقیقه» (۷) می نویسد: «بیانیه وزارت خارجه مراکش که در نوع خود نماد جهل است، از حضور آن وزارت در تظاهرات یاد می کند، اما می افزاید که "اگر کاریکاتورهای پیامبر [اسلام] صلوات اله علیه در طول راهپیمائی دیده شوند، وزیرخارجه و تعائن مراکش و کلیه مقامات رسمی مراکش در ان شرکت نخواهند کرد."» در چندماه اخیر، دولت ترکیه نیز سرکوب مطبوعات را تشدید کرده (به مقاله وندی کریستیانسن، انزوای تابناک ترکیه در شماره ژانویه لوموند دیپلماتیک مراجعه کنید). رجب تایب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه به بیلان «گزارشگران بدون مرز» حمله کرد و کریستف دولوآر دبیرکل این سازمان چنین پاسخ داد (۸): «گزارشگران بدون مرز، جزئیات ۱۱۷ مورد تجاوز و تهدید ثبت شده در سال اخیر در ترکیه را در اختیار آقای اردوغان می گذارد. آیا ضروری است که یادآوری کنیم که گزارشگران بدون مرز، سازمانی مستقل و بی طرف است که جمع بندی هایش برپایه روشی دقیق و رویدادهای واقعی تنظیم شده و ما حاضریم در این مورد حساب پس بدهیم؟ (...) اتهامات علیه «گزارشگران بدون مرز» از مقوله ی همان دشمنی علیه کثرت گرائی است که رئیس دولت ترکیه ضدِ روزنامه نگاران ترکیه اعمال می کند و طبیعی است که او خوشش نیاید. ما در این نوشته به کشورهای دیگری که آزادی مطبوعات زیر پا گذاشته می شود، اشاره ای نمی کنیم (کشورهای خارج از محدوده جغرافیائی این بلاگ*) . فقط، یک کلمه در مورد حضور نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل و متهم به جنایت جنگی و چند تن از وزیران حکومت او که حتی بیشتر از وی به راست افراطی گرایش دارند. ایدو امین در مقاله ای درروزنامه هآرتص (۱۲ ژانویه)(۹) می نویسد که در اسرائیل، نشریه ای مثل شارلی اِبدو حتی نمی تواند وجود خارجی داشته باشد. روزنامه نگاران فلسطینی زندانی نیز، صرف نظر از خبرنگارانی که در غزه کشته شدند، گواه آزادی مطبوعات «ساخت اسرائیل» است. خلاصه، حضور این وزیران توهینی به کلیه ارزش هائی است که سازماندهندگان تظاهرات بر آنها تاکید می کردند، اهمیت دارد که این سرقت hold up را نکوهش کرد. · این یلاگ لوموند دیپلماتیک، "خبرهای خاور" نام دارد ۱- http://ir.mondediplo.com/article226... ۲- http://ir.mondediplo.com/article223... ۳- http://fr.rsf.org/rsf-denonce-une-r... ۴- http://orientxxi.info/magazine/egyp... ۵- http://www.rassd.com/7-109456.htm ۶- http://www.madamasr.com/news/man-se... ۷- http://www.20minutes.fr/television/... ۸- http://fr.rsf.org/turquie-la-reacti... ۹- http://ww